Esas No: 2021/14134
Karar No: 2022/10768
Karar Tarihi: 05.07.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/14134 Esas 2022/10768 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen hükümler temyiz edilmiş. Sanıklardan biri hakkında hakaret, kasten yaralama ve mala zarar verme; diğeri ise mala zarar verme suçundan mahkumiyet kararı verilmiştir. Sanıkların temyiz istemleri incelenmiş ve cezaların miktar ve türüne göre adli para cezalarının 3.000 TL ve altında olması nedeniyle temyizlerinin mümkün olmadığı belirtilerek reddedilmiştir. Ancak tehdit suçundan mahkumiyet kararı verilen sanığın temyiz istemi incelenmiş ve TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca yapılan değişiklikler de göz önüne alınarak uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra kararın yeniden değerlendirilmesi gerektiği belirtilmiştir. Bu nedenle diğer yönleri incelenmeyen hüküm bozulmuştur.
Kanun maddeleri: 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'un 26. maddesiyle eklenen geçici 2. madde, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 253. maddesi, 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 35. maddesi.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Kasten yaralama, mala zarar verme, tehdit ve hakaret
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I)Sanık ... hakkında hakaret, kasten yaralama ve mala zarar verme; sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan verilen mahkumiyet kararlarına yönelik sanıkların temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Hükmolunan cezaların miktar ve türüne göre karar tarihi itibariyle; 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun'a, 6217 sayılı Yargı Hizmetlerinin Hızlandırılması Amacıyla Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun'un 26. maddesiyle eklenen geçici 2. maddesi uyarınca, doğrudan verilen 3.000 TL ve altında kalan adli para cezalarının temyizinin mümkün olmaması karşısında, sanıkların temyiz istemlerinin 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi uyarınca uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK'nın 317.maddesi gereğince ayrı ayrı REDDİNE,
II)Sanık ... hakkında tehdit suçundan verilen mahkumiyet kararına yönelik sanığın temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Hükümden sonra 02/12/2016 tarihinde 29906 sayılı Resmî Gazete’de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 34. maddesi ile değişik 5271 sayılı CMK'nın 253. maddesinin 1. fıkrasının (b) bendine eklenen alt bentler arasında yer alan ve 5237 sayılı TCK'nın 106/1-1. cümlesinde tanımı yapılan tehdit suçunun da uzlaşma kapsamına alındığının anlaşılması karşısında; TCK'nın 7/2. maddesi uyarınca; ''Suçun işlendiği zaman yürürlükte bulunan kanun ile sonradan yürürlüğe giren kanunların hükümleri farklı ise, failin lehine olan kanun uygulanır ve infaz olunur.'' hükmü de gözetilerek 6763 sayılı Kanun’un 35. maddesi ile değişik CMK'nın 254. maddesi uyarınca aynı Kanunun 253. maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirildikten sonra sonucuna göre sanığın hukukî durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz istemi bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, diğer yönleri incelenmeyen hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 05.07.2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.
