Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : CMK’nın 223/2-c maddesi gereğince beraat

Taksirle yaralama suçundan sanığın beraatine ilişkin hüküm, mağdur vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Mağdurun babası ...’in 14.07.2014 tarihli kolluk ifadesinde, 15.10.2015 tarihli duruşmada sanıktan şikayetçi olduğunu beyan ettiği, aynı celsede mağdura baro tarafından atanan zorunlu müdafinin şikayetçi olduklarını beyan ederek katılma talebinde bulunulduğu, mahkemece müştekiye katılma isteği sorulmadan katılma kararı verildiği anlaşılmış ise de Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 07.05.2013 tarihli 2012/2-1466 Esas 2013/246 karar sayılı ilamında belirtildiği üzere soruşturma aşamasında ve kovuşturmada sanıktan şikayetçi olduğunu belirten ve cezalandırılması isteyen müştekinin bu isteğinin katılma istemi niteliğinde olduğu gözetilerek tebliğnamedeki bu konuda ret isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Olay günü saat 10.30 sıralarında sanığın sevk ve idaresindeki araçla meskun mahalde , iki yönlü, iki şeritli, 7 metre genişliğinde, düz, eğimsiz yolda seyir halindeyken istikametine göre solundan karşıya geçmeye çalışan mağdur yaya ...’e çarptığı, mağdurun basit tıbbi müdahale ile giderilemez, 4. derece kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı, mahkemece sanığın kusursuz olduğunun kabul edildiği olayda;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mağdur vekilinin nedensiz temyiz itirazlarının reddiyle hükmün ONANMASINA, 09.03.2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.