Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kasten yaralama, tehdit, tefecilik
Hüküm : Sanık ... hakkında; kasten yaralama suçundan hükmün açıklanmasının geri bırakılması, tehdit suçundan beraat, tefecilik suçundan mahkumiyet - erteleme Sanıklar ... ve ... hakkında; kasten yaralama suçundan düşme, tehdit suçundan beraat

Dosya incelendi:
Her ne kadar ... 19/01/2012 tarihli duruşmada “Ben ..."dan şikayetçiyim, ... ve ..."den şikayetçi değilim, şikayetimden vazgeçiyorum” şeklinde beyanda bulunmuş ise de, oluş, iddia, mağdur hakkında tanzim olunan adli muayene raporu ve dosya kapsamına göre sanıklar tarafından “Fikir ve eylem birliği içinde, iştirak halinde” işlenmiş kasten yaralama suçunun soruşturma ve kovuşturmasının şikayet koşuluna bağlı olduğu, TCK’nın 73/5. maddesi uyarınca “İştirak hâlinde suç işlemiş sanıklardan biri hakkındaki şikâyetten vazgeçme, diğerlerini de kapsar.” hükmü gereği mağdurun, takibi şikayete bağlı bir suç nedeniyle yapılan yargılamada, sanıklardan biri hakkında vaki şikayetinden vazgeçmesinin, diğer sanıklara da sirayet edeceği, sanık ... hakkında verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararı kesin olması nedeni ile 5271 sayılı CMK"nın 309. maddesi hükümleri uyarınca kanun yararına bozma yoluna gidilmesi olanaklı kabul edilmiştir
Sanıkların müşteki ...’ya yönelik kasten yaralama suçuna yönelik eylemlerine ilişkin olarak hüküm kurulmadığı anlaşıldığından, bahse konu suçtan mahallinde zamanaşımı süresi içerisinde her zaman hüküm kurulması mümkün görülmüştür.
1-Sanıklar ... ve ... hakkında kasten yaralama suçundan verilen düşme kararlarına yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde,
Müştekilerin 19/01/2012 günlü celsede sanıklar hakkında şikayetçi olmadıklarını ifade ettikleri, buna bağlı olarak verilen düşme kararları yönünden temyiz hakkı bulunmadığı anlaşılmakla, vekilinin bu suça ilişkin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2-Sanıklar hakkında tehdit suçundan kurulan beraat hükümlerine yönelik temyiz
itirazlarının incelenmesinde,
Hazinenin tehdit suçundan doğrudan zarar görmediği, bu itibarla bahse konu suçtan kurulan beraat hükmünü temyiz hakkının bulunmadığı nazara alınarak, Hazine vekilinin bu suça ilişkin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
Delilleri takdir ve gerekçesi gösterilmek suretiyle verilen beraat hükümleri usul ve kanuna uygun olduğundan ...ve ... vekilinin yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükümlerin ONANMASINA,
3-Sanık ... hakkında tefecilik suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Sanık hakkında tefecilik suçundan kamu davası açıldığı, Hazinenin bu suçun mağduru olduğu, bu sıfatının gereği olarak CMK"nın 234/1-b maddesi gereğince kovuşturma evresinde sahip olduğu davaya katılma ve öteki haklarını kullanabilmesi için duruşmadan haberdar edilmesi gerektiği halde, iddianamenin ve duruşma gününün Hazineye tebliğ edilmemesi suretiyle CMK"nın 233 ve 234. maddelerine aykırı davranılarak davaya katılma hakkının kısıtlandığı, Hazineye yalnızca gerekçeli kararın tebliğ edildiği ve Hazinenin 02/05/2019 tarihli dilekçesi ile katılma talebinde bulunduğu anlaşılmakla, CMK"nın 237/2 ve 260/1. maddeleri gereğince Hazinenin davaya katılmasına karar verilerek, müştekiler ..., ’nun tefecilik suçundan doğrudan zarar görmediği, bu itibarla bahse konu suçtan kurulan mahkumiyet hükmünü temyiz hakkının bulunmadığı nazara alınarak, vekilinin bu suça ilişkin temyiz isteminin 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
İncelemenin sanık müdafii ve katılan ... vekilinin temyiz istemiyle sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin soruşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya içeriğine göre yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Tefecilik suçlarında CMK"nın 231. maddesi uyarınca hükmün açıklanmasının geri bırakılması kurumunun uygulanma esaslarına ilişkin olarak;
Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/06/2018 tarih ve 2018/149 Esas, 2018/163 Karar ve 13/11/2007 tarih ve 2007/171 Esas, 2007/235 Karar sayılı kararlarında vurgulandığı üzere; hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilip verilmeyeceğinin CMK"nın 231/5-6 maddesindeki şartlar gözetilmek suretiyle seçenek yaptırımlara çevirme ve erteleme gibi diğer kişiselleştirme hükümlerinden önce hakim tarafından değerlendirilmesinde zorunluluk bulunmaktadır. CMK"nın 231/6-c maddesinde; suçun işlenmesiyle mağdurun veya kamunun uğradığı zararın, aynen iade, suçtan önceki hale getirme veya tazmin suretiyle giderilmesi halinde, maddedeki diğer koşulların da varlığı halinde fail hakkında hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilebileceği hüküm altına alınmıştır. Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 17/02/2015 tarih ve 2014/7-297 Esas, 2015/3 Karar sayılı ilamında vurgulandığı üzere; mahkemece, failin işlediği suç nedeniyle mağdurun veya kamunun zararı tespit edilerek, ödeme iradesini ortaya koyup hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesini talep eden sanığa bu miktar bildirilerek zararı karşılayıp karşılamayacağı açıkça sorulduktan sonra sonucuna göre hakkındaki hükmün açıklanmasının geri bırakılıp bırakılmayacağına karar verilmelidir.
Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 26/05/2015 tarih ve 2013/3-546 Esas, 2015/163 Karar ve 03/02/2009 tarih ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 Karar sayılı kararlarında vurgulandığı üzere; CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasında, suçun işlenmesi nedeniyle mağdurun oluşan zararının, kanaat verici basit bir araştırma ile belirlenecek maddi zararların esas alınması, manevi zararların bu kapsama dahil edilmemesi gerektiği kabul edilmiştir. Tefecilik suçunda; tefecilik yapan failden faiz, komisyon veya başka adlar karşılığında ödünç para alan kişiler, suçun doğrudan mağduru olmadıklarından, CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasında bu kişilerin maddi zararlarının göz önüne alınamayacağı açıktır. Nitekim 6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu"nun "Kesin hükümsüzlük" başlıklı 27. maddesi karşısında yasanın emredici normlarına aykırı olarak düzenlenen bir tefecilik sözleşmesi nedeniyle, sözleşme taraflarının doğrudan veya dolaylı olarak hukuki korumadan yararlanmaları olanaksızdır.
Tefecilik suçu nedeniyle kamunun zararına ilişkin olarak ise; yukarıda vurgulanan Yargıtay Ceza Genel Kurulu"nun 26.05.2015 tarih ve 2013/3-546 Esas, 2015/163 Karar ve 03/02/2009 tarih ve 2008/11-250 Esas, 2009/13 Karar sayılı kararları karşısında, tefecilik fiili nedeniyle oluşan kamunun maddi zararının, kanaat verici basit bir araştırma ile tespit edilebilecek nitelikte olmadığından CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasında göz önüne alınamayacaktır. Sonuç olarak; tefecilik suçlarından kurulan hükümlerde CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasında, aynı Yasanın 231/6-c maddesindeki "Zararın giderilmesi" koşulunun aranması olanaksızdır.
Bu açıklamalar ışığında dosya kapsamı, bilgi ve belgelere göre;
Mahkemece sanığa hükmün açıklanmasının geri bırakılmasını kabul edip etmediğinin sorulması sonrasında, CMK"nın 231/5 ve 231/6-a-b madde ve bentleri kapsamında değerlendirme yapılması gerekirken "Suça konu maddi zararın giderilmediği" gerekçesi ile sanık hakkında CMK"nın 231. maddesinin uygulanmasına yer olmadığına karar verilmesi,
Sanık hakkında temel ceza belirlenirken hapis cezası alt sınırdan tayin edildiği halde, aynı gerekçeyle adli para cezasına esas alınan birim gün sayısının alt sınırdan uzaklaşılarak 100 gün olarak belirlenmesi suretiyle çelişkiye neden olunması,
Sanık müdafiinin lehe hükümlerin uygulanmasını talep ettiği halde, TCK"nın 62/2. maddesi uyarınca geçmişi sosyal ilişkileri, fiilden sonraki ve yargılama sürecindeki davranışları, cezanın failin geleceği üzerindeki etkileri gibi hususları içeren takdiri indirim nedenlerinin varlığı tartışılıp kararda gösterildikten sonra aynı Yasanın 62/1. maddesinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Kabule göre de;
28/06/2014 tarihinde Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6545 sayılı Yasanın 81. maddesi ile değişik 5275 sayılı Kanunun 106/3. maddesi hükmüne aykırı olarak infaz yetkisini kısıtlayacak şekilde ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrileceğine karar verilmesi,
Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı TCK"nın 53. maddesinde yer alan bazı ibarelerin iptaline ilişkin kararının değerlendirilmesi lüzumu,
Kanuna aykırı, sanık müdafiinin ve katılan ... vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.