Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/2001 Esas 2020/733 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/2001
Karar No: 2020/733
Karar Tarihi: 21.01.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/2001 Esas 2020/733 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Adıyaman 3. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen davada sanığın kullanmak için uyuşturucu madde bulundurduğu suçuyla mahkumiyet hükmü verildi. Ancak mahkeme kararı temyiz edildi ve Yargıtay tarafından bozuldu. Bozma gerekçesi olarak şunlar gösterildi:
1- Sanığın tedavi ve denetimli serbestlik tedbirlerine uymaması iddiası doğru olduğu takdirde, sanığa duruşmaya katılması veya yazılı olarak beyanda bulunması gerektiği konusundaki uyarı yapılmadan ya da sanık dinlenmeden mahkumiyet hükmü verilemez.
2- Sanık hakkında aynı suçtan başka bir dava olup olmadığı, varsa infaz sırasında bu suçu işleyip işlemediğinin belirlenmesi gerektiği, çünkü TCK'nın ilgili maddesinde belirtilen ihlal durumu nedeniyle ayrı bir soruşturma ve kovuşturma yapılmayacağından bu davanın düşmesi gerektiği gözetilmemiş.
3- Sanığa denetimli serbestlik tedbirlerindeki yükümlülüklere uygun davranması yönünde yapılan uyarıya uymaması halinde dava açılacağına dair kanun maddesi gereği sanığa ihtar davetiyesi gönderilmiş olmasına rağmen sanığın yasal sürede müracaat etmemesi konusunda yeniden bir ihtarat gönderilmemesinin yanlış olduğu, bu nedenle sanığın davranışı uygun davranmamakta ısrar olarak kabul edilemez.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 191. maddesi 5. fıkrası
- 6545 sayılı Kanun'un 68. maddesi ile değiştirilen TCK'nın 191. maddesi 5. fıkrası
- TCK'nın 191. maddesi 4. fıkrasının (a) bendi

20. Ceza Dairesi 2017/2001 E. , 2020/733 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : ADIYAMAN 3. Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
1-5237 sayılı TCK"nın suç tarihinde yürürlükte olan 191. maddesinin 5. fıkrasında, tedavi ve denetimli serbestlik tedbirinin gereklerine uymayan sanık hakkında davaya devam edilerek hüküm verileceğinin öngörülmüş olması karşısında; sanığa bu durum nedeniyle “tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymadığının iddia edilmesi nedeniyle, duruşmaya katılıp bu konuda beyanda bulunması veya diyeceklerini duruşma gününe kadar yazılı olarak bildirmesi gerektiği, aksi takdirde tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uymadığının kabul edilerek, cezaya hükmolunabileceği” uyarısını taşıyan duruşma günü davetiyesi tebliğ edilmeden ya da sanık dinlenmeden mahkûmiyet hükmü kurulması,
2-Sanık hakkında kullanmak için uyuşturucu veya uyarıcı madde bulundurma suçundan dolayı başka dava olup olmadığı, varsa sanığın bu suçu diğer davaya konu olan suç nedeniyle verilen tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işleyip işlemediği belirlendikten sonra;
Sanık bu suçu, daha önce işlediği suçtan dolayı yapılan kovuşturma aşamasında hükmolunan tedavi ve/veya denetimli serbestlik tedbirinin infazı sırasında işlemiş ise, 6545 sayılı Kanun"un 68. maddesi ile değiştirilen TCK"nın 191. maddesinin 5. fıkrasında öngörülen “Erteleme süresi zarfında kişinin kullanmak için tekrar uyuşturucu veya uyarıcı madde satın alması, kabul etmesi veya bulundurması ya da uyuşturucu veya uyarıcı madde kullanması, dördüncü fıkra uyarınca ihlâl nedeni sayılır ve ayrı bir soruşturma ve kovuşturma konusu yapılmaz” hükmü uyarınca, ikinci suçtan açılan bu davanın kovuşturma şartının ortadan kalkması nedeniyle, CMK"nın 223. maddesinin 8. fıkrası uyarınca “davanın düşmesine” karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
3-Hükümden önce 28.06.2014 tarihinde yürürlüğe giren 6545 sayılı Kanunla yapılan değişiklikle, TCK"nın 191. maddesinin 4. fıkrasının (a) bendinde yer alan, "kişinin, erteleme süresi zarfında; kendisine yüklenen yükümlülüklere veya uygulanan tedavinin gereklerine uygun davranmamakta ısrar etmesi hâlinde, hakkında kamu davası açılır " hükmü gereğince sanığa Denetimli Serbestlik Şube Müdürlüğünün 03.04.2014 tarihli uyarı davetnamesi ile 10 gün içerisinde adı geçen müdürlüğe gelmesi konusunda ihtarda bulunulduğu; ancak sanığın yasal sürede müracaat etmemesi üzerine, sanığa tekrar yeni bir süre verilerek başvuru yapması konusunda ihtarat gönderilmediğinin anlaşılması karşısında; sanığın ilk ihtarata uymamasının, kendisine yüklenen yükümlülüklere uygun davranmamakta ısrar etmesi olarak kabul edilemeyeceği gözetilmeden mahkûmiyet kararı verilmesi,
Kanuna aykırı, sanığın temyiz itirazı bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, hükmün BOZULMASINA, 21.01.2020 tarihinde oy birliği ile karar verildi.