9. Ceza Dairesi Esas No: 2020/5904 Karar No: 2021/537 Karar Tarihi: 04.02.2021
Tefecilik yapmak - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/5904 Esas 2021/537 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanık hakkında tefecilik suçundan açılan davada müştekilerin zarar görmediği için katılma haklarının olmadığına karar vererek beraat etti. Ancak Hazine vekilinin temyiz itirazları sonrasında yapılan incelemede, sanığın müştekiye zincirleme tefecilik yaptığı sübuta erdiği ve mahkumiyeti gerektiği belirtilerek kararın bozulması kararlaştırıldı. TCK'nın 241. maddesinde tefecilik suçunun kazanç elde etme amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli olduğu ancak birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olmadığı belirtildi. CMK'nın 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen müştekilerin katılma hakkı olmadığı, 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK'ın 317. maddesi gereğince bu müştekilerin temyiz talebinin reddedildiği, CMUK'ın 321. maddesi uyarınca ise kararın bozulduğu ifade edildi.
9. Ceza Dairesi 2020/5904 E. , 2021/537 K.
"İçtihat Metni"
Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi Suç : Tefecilik yapmak Hüküm : Beraat Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü: Sanık hakkında tefecilik suçundan açılan kamu davasına CMK"nın 237. maddesine göre suçtan doğrudan zarar görmeyen müştekiler ... ve ..."ın katılma hakkı olmadığı, bu itibarla hükmü temyiz yetkileri bulunmadığından adı geçen müştekilerin temyiz talebinin 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE, İncelemenin katılan Hazine vekilinin tefecilik suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz itirazlarıyla sınırlı olarak yapılmasına karar verildikten sonra gereği düşünüldü: TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için, kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli olarak faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması karşısında; müştekinin değişik zamanlarda sanıktan faiz karşılığında borç para aldığını, aldığı bu paralar karşılığında sanığa alınan paradan yüksek meblağda senetler verdiğini, senetleri ödeyemeyince sanığın kendisini icraya verdiğini beyan ettiği, sanığın soruşturma aşamasında alınan ve mahkeme huzurunda kabul ettiği ifadesinde değişik tarihlerde müştekiye 4.000,00 TL ve 7.000,00 TL olmak üzere borç para verdiğini ve karşılığında borç miktarları kadar meblağı ihtiva eden iki adet senet aldığını ve müştekinin borcunu ödeyememesi nedenleri ile senetleri icraya verdiğini beyan ettiği, dosya kapsamında bulunan icra takip dosyalarına göre sanığın müşteki aleyhine 8.000,00 TL, 5.000,00 TL ve 4.500,00 TL bedelli icra takibine giriştiği, soruşturma ve kovuşturma aşamasında dinlenen tanık beyanlarına göre sanığın çevrede tefecilik yaptığı husunda bilgi sahibi olunduğu anlaşılmakla; sanığın kazanç elde etmek amacıyla müştekiye değişik tarihlerde birden fazla kez ödünç para vermek suretiyle zincirleme tefecilik suçunu işlediğinin sübuta erdiği nazara alınarak mahkumiyeti yerine, dosya kapsamı ve oluşa uygun düşmeyen gerekçelerle yanılgılı değerlendirme sonucu yazılı şekilde beraatine karar verilmesi, Kanuna aykırı, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan esası incelenmeyen hükmün 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04/02/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.