Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 89/5, 73 ve 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi uyarınca tüm sanıklar hakkında ayrı ayrı düşmesi

Taksirle yaralama suçundan sanıklar hakkında açılan kamu davasının ayrı ayrı düşmesine ilişkin hüküm, mahalli Cumhuriyet savcısı tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü mağdur ... ile eşi katılan ...’ın ve dava dışı kızlarının bindikleri asansörün 2. ve 3. kat arasında arızalanarak durduğu, tarafların kendi imkanları ile asansörden çıkmaya çalıştıkları, apartman sakinlerinin asansörün kapısını açmasıyla dava dışı kızlarının küçük çocuğuyla asansörden çıktığı, mağdur ...’ın eşinin çıkması için yardım ederken dengelerini kaybederek asansör boşluğuna düştükleri, kaza nedeniyle mağdurun basit tıbbi müdahale ile giderilemez 3. derece kemik kırığı oluşacak şekilde, katılanın ise basit tıbbi müdahale ile giderilemez, hayati tehlike geçirecek, 4. derece kemik kırığı oluşacak şekilde yaralandığı, mağdurun sanıklardan şikayetçi olmadığı, katılanın ise kollukta tüm sanıklardan şikayetçi olduğu, yargılama sırasında sanıklar ... ve ... hakkındaki şikayetinden vazgeçtiği, diğer sanıklardan şikayetçi olduğu olayda;
1-Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, mahalli Cumhuriyet savcısının yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA,
2-Sanıklar ... ve ... hakkında kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
A-Sanıkların üzerine atılı suçun taksirli suç olması ve taksirli suçlarda suça iştirak etmenin mümkün olmaması karşısında yazılı şekilde hüküm kurulması,
B-İzmir Makine Mühendisleri Odası mensubu bilirkişiler nezaretinde olay yeri incelenmesi yapılmış ve bilirkişiler ... ve ... tarafından tanzim edilen raporda asansördeki kabin eteği gibi bir takım eksiklikler tespit edilmiş, 15/08/2014 tarihli bilirkişi heyet raporunda bu eksikliklerden 8 tanesinin projede bulunması ve ilk montaj sırasında yerinde uygulama yapılması gerektiği, ancak projesinde bulunup bulunmadığı ve ilk montaj sırasında yerinde monte edilip edilmediğinin bilinmediği, bu eksiklikler proje kaynaklı ise proje müelliflerinin, projede bulunduğu halde projesine göre uygulama yapılmamış ise montajı yapan firma ve ruhsatı düzenleyen ilgili idare temsilcilerinin sorumlu olduğunun belirtilmesi karşısında, mahkemece bu hususların araştırılarak proje ve ruhsat düzenleme aşamasındaki detaylı kontrol listesinin temin edilip gelen evraklarla birlikte bilirkişi heyetinden rapor alınması, sanıkların kusurunun olduğu anlaşılırsa sanıklar hakkında olayda bilinçli taksir hali olmadığı, mağdur ...’ın da şikayetçi olmayışı nedeniyle TCK’nın 89/1. maddesinden cezalandırılması gerektiğinin gözetilmemesi,
TCK’nın 89/1. maddesinden cezalandırılma yoluna gidilmesi halinde yeniden yapılacak yargılamada sanığa isnat edilen suç için TCK"nın 89. maddesinin 1.2.3 fıkrasında öngörülen temel ceza miktarı itibariyle, 5271 sayılı CMK"nın, 17.10.2019 tarihli ve 7188 sayılı Kanunun 24. maddesi ile yeniden düzenlenmiş olan ve 251. maddesinin 1. fıkrasında yer alan ""Basit yargılama usulü"" düzenlemesine tabi olacağı; Anayasa Mahkemesinin 19.08.2020 tarihli ve 31218 sayılı Resmi Gazetede yayımlanan, 25.06.2020 tarihli ve 2020/16 Esas-2020/33 Karar sayılı iptal kararı ile, kovuşturma evresine geçilmiş olan ve basit yargılama usulü uygulanabilecek dosyalar yönünden 7188 sayılı Kanunun 5. maddesinin 1-d bendinde yer alan düzenlemenin iptal edildiği anlaşıldığından; Anayasa Mahkemesinin anılan iptal kararı doğrultusunda CMK"nın 251. maddesi hükümlerinin değerlendirilmesi gerekmesi;
Bozmayı gerektirmiş olup, mahalli Cumhuriyet savcısının temyiz itirazları bu nedenle yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince hükmün isteme uygun olarak BOZULMASINA, 09.03.2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.