Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/11783 Esas 2018/6101 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Sanık ... hakkında CMK"nın 223/2-c maddesi gereğince beraat
Sanık ... hakkında TCK"nın 89/1, 2-3-b, 62, 50/1-a, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanık ..."in beraatine, diğer sanık ..."in ise mahkumiyetine ilişkin hükümler sanık ... müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
(I)Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik temyiz talebinin incelemesinde;
Sanığın eser sözleşmesiyle villasının dış cephe kaplaması olan yalı baskının onarımı işini, benzer işler yapan inşaat şirketi sahibi olan sanık ..."e devretmesi ve katılanın sanık ..."in işçisi olması sebebiyle sanığa söz konusu işin yapılması sırasında iş güvenliği önlemleri alma yükümlülüğü yüklenemeyeceğinden ve dolayısıyla mahkemenin kabul ve gerekçesinde isabetsizlik görülmediğinden tebliğnamedeki yeniden bilirkişi incelemesi yaptırılması hususunda bozma talep eden görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin, sanığın kusurlu olduğuna yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA,
(II)Sanık ... hakkında verilen mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz taleplerinin incelenmesine gelince;
Sanığın üzerine atılı taksirle yaralama suçunun TCK"nın 89/4. maddesinde hükme bağlandığı ve aynı maddenin 5. fıkrası gereğince 1. fıkrası kapsamı dışında bulunan bilinçli taksir hali hariç şikayete tabi olduğu, katılanın hükümden sonra temyiz aşamasında 04.11.2015 havale tarihli dilekçe ile sanık hakkındaki şikayetinden vazgeçtiğini beyan etmiş olması, şikayetten vazgeçme sebebiyle bozma talep eden tebliğnamenin sanığa tebliğ edildikten sonra sanığın vazgeçmeyi kabul etmediğine yönelik herhangi bir geri dönüşün olmaması sebebiyle vazgeçmeyi kabul ettiğinin anlaşılması karşısında, sanık hakkında açılan davanın düşmesi yerine, sanığın mahkumiyetine hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, sanık hakkındaki davanın şikayet yokluğu nedeniyle TCK"nın 73, 139 ve CMK"nın 223/8. maddeleri uyarınca isteme aykırı olarak DÜŞMESİNE, 29/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.