Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/11008 Esas 2018/6099 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 62, 53/1, 51. maddeleri uyarınca mahkumiyet
Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Olay günü sanığın idaresindeki otomobille, kırmızı ışıkta durmayarak giriş yaptığı kavşak üzerinde düz istikamette seyrederken sağından doğru aynı kavşağa giriş yapan katılan ..."ın idaresindeki motorsikletle çarpışması neticesinde katılanlardan birinin basit tıbbi müdahale ile giderilebilir, diğerinin ise vücudunda birinci dereceden kemik kırığı oluşacak şekilde yaralanması şeklinde gerçekleşen ve mahkemece de bu şekilde kabul edilen olayda, suçun işleniş şekli, işlenmesinde özellikler, meydana gelen zararın ve sanığın kusurunun ağırlığı, meydana gelen yaralanmaların niteliği ile hak ve nesafet kuralları da gözetilerek maddede belirtilen temel cezanın alt sınırdan uzaklaşılmak sureti ile tayin edilmesi gerektiğinin ve TCK"nın 22/3. maddesinde tanımlı bilinçli taksir hükümlerinin uygulaması gerektiğinin gözetilmemesi temyiz edenin sıfatı göz önünde bulundurularak bozma nedeni yapılmamıştır.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın kusur durumuna, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verilmesi gerektiğine ve sair nedenlere ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden taksirle yaralama suçundan hüküm kurulurken anılan madde ile sanık hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebepten dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hüküm fıkrasından TCK"nın 53. maddesi gereğince hükmedilen hak yoksunluğuna ilişkin (1) no"lu Maddenin dördüncü paragrafının çıkartılması suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün isteme uygun olarak DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.