Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/10589 Esas 2018/6059 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Sulh Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-b, 62/1, 52/2-4.maddeleri
uyarınca mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın idaresindeki minibüs ile gündüz vakti, 7,20 metre genişliğindeki iki yönlü yolda ve meskun mahalde, mal indirip aracına bindiği ve park yerinden geri manevra yaparak çıktığı sırada, yol içinde bulunan ve karşı tarafa geçmek için beklemekte olana 85 yaşındaki katılana çarptığı ve katılanın vücudunda kemik kırığı oluşturup yaşam fonksiyonlarını ağır (4) derece etkileyecek şekilde yaralanmasına neden olduğu olayda; kaza tespit tutanağında sanığın 2918 Sayılı Karayolları Trafik Kanunun "Araç manevralarını düzenleyen kurallar" başlıklı 67. maddesinde, manevraları düzenleyen genel şartlara uymama kuralını ihlal ettiği gerekçesi ile asli kusurlu bulunduğu, mahkeme tarafından hükme esas alınan kaza tespit tutanağında herhangi bir isabetsizlik bulunmadığından, teblignamedeki kusur durumunun tespitine ilişkin rapor alınması gerektiği görüşüne iştirak edilmemiştir
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın eksik inceleme ile hüküm kurulduğuna ilişkin temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanık hakkında TCK"nın 89/1. maddesi gereğince verilen temel cezanın, katılanın yaralanmasının niteliğine göre aynı Kanunun 89/2-b. maddesi gereğince 1/2 oranında artırım yapılması gerekir iken, bir kat artırmak suretiyle sanık hakkında fazla ceza tayini, ı
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince BOZULMASINA; ancak, yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu hususun aynı Kanunun 322. maddesi uyarınca düzeltilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün (1) nolu bendin ikinci paragrafındaki “ 240 gün” ibaresinin çıkarılarak yerine “180 gün”, üçüncü paragrafındaki “200 gün” ibaresinin çıkarılarak yerine “150 gün” ile dördüncü paragrafındaki “4.000-TL” ibaresinin çıkarılarak yerine “ 3.000-TL” yazılmak suretiyle sair yönleri usul ve Kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 29.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.