Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2016/4663 Esas 2016/5490 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :TİCARET MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada ... Asliye Ticaret Mahkemesi’nce verilen 24/12/2015 tarih ve 2015/654-2015/1026 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi taraf vekilleri tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili, müvekkilinin 50.000 USD parasını 04/11/1999 tarihinde vadeli olarak ..."nin ... şubesine yatırdığını, banka yetkililerinin yönlendirilmesi ile parasının dava dışı .... adlı ..."de kurulan paravan banka hesabına aktarıldığını, henüz paranın vadesi gelmeden 21/12/1999 tarihinde BDDK tarafından banka yönetimine el konulduğunu, bankalara olan güvenin kötüye kullanılmasını, vekalet görevinin kötüye kullanılması müşterinin kasten yanlış yönlendirilmesi nedeniyle davalının sorumlu olduğunu savunarak, 50.000 USD"nin bankaya yattığı tarih olan 04/11/1999 itibaren 3095 sayılı Kanun"un 4/a maddesi gereğince devlet bankalarının o yabancı para ile açılmış bir yıl vadeli mevduat hesabına ödediği en yüksek faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili ve ihbar olunan TMSF vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, iddia, savunma ve tüm dosya kapsamına göre, 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun"un yürürlük tarihinin 28.05.2014 tarihi olduğu ve 6502 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanun"un 3/k-1 maddesi ile tüketici ile banka arasındaki işlemlerden doğan ihtilafların aynı kanunun 73. maddesine göre Tüketici Mahkemesinde görülmesi gerektiği, bu nedenle mahkemenin görevsiz olduğu gerekçesiyle, dava şartı yokluğu sebebiyle davanın usulden reddine karar vermiştir.
Kararı, her iki taraf vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara kararın dayandığı deliller ile gerektirici sebeplere göre, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, taraf vekillerinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, temyiz harcı peşin alındığından taraflardan başkaca harç alınmasına mahal olmadığına, 23.05.2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.