Yargıtay 14. Hukuk Dairesi 2009/11622 Esas 2010/621 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 09.08.2005 gününde verilen dilekçe ile tapu iptal tescil, mümkün olmadığı takdirde tazminat istenmesi üzerine yapılan muhakeme sonunda; davanın kısmen kabul kısmen reddine dair verilen 07.04.2009 günlü hükmün Yargıtayca, duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından istenilmekle, tayin olunan 26.01.2010 günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden davacı vekili Av.... ile karşı taraftan davalılar ... İnş. Ltd.Şti., ... Park Ltd.Şti. ve ... vekili Av.... geldiler. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra gelenlerin sözlü açıklamaları dinlendi. Duruşmanın bittiği bildirildi. İş karara bırakıldı. Bilahare dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Davacı, davalılar ..., ..."un ortağı olduğu ... Limited Şirketi ile 14.11.2003 ve 20.04.2004 tarihinde yapılan sözleşmelerle ... Park olarak bilinen sitedeki 12 numaralı bağımsız bölümü, dava dışı eşi ile birlikte satın aldıklarını, bedelini ödediklerini belirterek tapu kaydının iptali ile adına tescilini mümkün olmadığı takdirde 208.400 Euronun ödeme gününden itibaren yabancı para üzerinden dövize uygulanan faizi ile birlikte davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsili isteğinde bulunmuştur.
Davalılar, ... İnşaat Ltd.Şti, ... ve ... Park Ltd.Şti, davacının dayandığı sözleşmenin ... Park Ltd.Şti ile ilgisinin bulunmadığını, davacı ve eşinin 3 numaralı bağımsız bölümü satın aldıklarını, adlarına tescilinin yapıldığını, davacıya borçlarının bulunmadığını belirterek davanın reddini savunmuşlardır.
Diğer davalı da davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece davanın kısmen kabulü ile 52.000 Euronun ... Ltd.Şti.den tahsiline karar verilmiştir.
Hükmü davacı temyiz etmiştir.
Bilindiği üzere görev kuralları kamu düzenine ilişkin olup mahkemece yargılamanın her aşamasında re"sen gözetilmelidir.
4822 sayılı Kanununla değişik 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanununun 3.maddesi ( c) bendi ile konut ve tatil amaçlı taşınmaz mallar da Tüketicinin Korunması Kanunun kapsamına alınmıştır. Dava konusu taşınmaz “konut” niteliğindedir. Anılan yasanın (e) bendindeki tanıma göre tüketici; bir mal veya hizmeti ticari veya mesleki olmayan amaçlarla edinen, kullanan veya yararlanan gerçek veya tüzel kişiyi, (f) bendindeki tanıma göre de satıcı; kamu tüzel kişileri dahil olmak üzere ticari veya mesleki faaliyetler kapsamındaki tüketiciye mal sunan gerçek veya tüzel kişileri ifade eder. 4077 sayılı Tüketicinin Korunması Hakkındaki Kanununun 23.maddesi hükmüne göre de bu kanun uygulaması ile ilgili çıkacak her türlü ihtilaflara tüketici mahkemelerinde bakılması gerekir.
Eldeki davada, dosyaya sunulan belgeler ve taraf vekillerinin duruşmadaki beyanlarına göre davacının dayandığı sözleşmenin tarafı olan şirketin yüklenici ya da bina üretip satan kişi sıfatının bulunup bulunmadığının araştırılarak yukarıda açıklanan yasal düzenlemeler gözetilerek görevli mahkemenin saptanması gereklidir.
Mahkemece, kamu düzenine ilişkin olup re"sen gözetilmesi gereken görev kuralları bir yana bırakılarak davanın esası hakkında hüküm kurulmuş olması doğru olmadığından kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacının temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, bozma nedenine göre sair hususların incelenmesine yer olmadığına, 750.00 TL duruşma vekalet ücretinin davalılardan alınarak davacıya verilmesine, istek halinde peşin alınan temyiz harcının yatırana geri verilmesine, 26.01.2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.