MAHKEMESİ : İstanbul (Kapatılan) 3.Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi



Taraflar arasındaki “tazminat” davasından dolayı, bozma kararı üzerine direnme yoluyla İstanbul (Kapatılan) 3. Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesince verilen 01.04.2014 tarihli ve 2013/278 E., 2014/70 K. sayılı kararın direnme uygun bulunarak davalı vekilinin işin esasına ilişkin diğer temyiz itirazlarının incelenmesi için dosyanın 11. Hukuk Dairesine gönderilmesini kapsayan ve Yargıtay Hukuk Genel Kurulundan çıkan 13.02.2020 tarihli ve 2017/11-125 E., 2020/135 K. sayılı kararın karar düzeltme yoluyla incelenmesi taraf vekilleri tarafından verilen dilekçe ile istenilmiş olmakla; Hukuk Genel Kurulunca dilekçe, düzeltilmesi istenen karar ve dosyadaki ilgili bütün belgeler okunduktan sonra gereği görüşüldü:
Hukuk Genel Kurulu kararında yer alan açıklamalara göre 6217 sayılı Kanun’un 30. maddesi ile 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen “geçici madde 3” atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 440. maddesinde sayılan sebeplerden hiçbirisine uygun olmayan davalı vekilinin karar düzeltme isteminin oy çokluğu ile REDDİNE,
Davacı vekilinin ise karar düzeltme isteminde hukuki yararı bulunmadığı için dilekçesinin oy birliğiyle REDDİNE,
Aynı Kanunun 442/3. ve 4421 sayılı Kanunun 4/b-1 maddeleri gereğince takdiren 450TL para cezasının karar düzeltme isteyenlerden ayrı ayrı alınarak Hazineye gelir kaydedilmesine,
Gerekli karar düzeltme harcı peşin alındığından başka harç alınmasına yer olmadığına, 25.11.2020 tarihinde kesin olarak karar verildi.






KARŞI OY

Karar düzeltme talebine konu olan Yargıtay Hukuk Genel Kurulunun 13.02.2020 tarih, 2017/11-125 Esas, 2020/135 sayılı kararında yer alan karşı oy yazısında belirtlilen nedenlerle, davalı vekilinin karar düzeltme talebinin kabulüyle bozma görüşünde olduğumuzdan, sayın çoğunluğun davalı vekilinin karar düzeltme talebinin ret gerekçesine katılamıyoruz.