Yaralama suçundan sanıklar ... ve ...’ın, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 86/2 ve 52. maddeleri uyarınca 1.200,00 Türk lirası adli para cezası ile cezalandırılmalarına dair İstanbul 37. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/02/2017 tarihli ve 2016/483 esas, 2017/93 sayılı kararına karşı Adalet Bakanlığı"nın 12.06.2017 tarih ve 2017/2811 sayılı yazısıyla kanun yararına bozma isteminde bulunulduğundan bu işe ait dava dosyası Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 28.06.2017 tarih ve 2017/52917 sayılı tebliğnamesi ile 13. Ceza Dairesine gönderildikten sonra görevsizlikle Dairemize gönderilmekle incelendi.
Mezkur ihbarnamede;
Dosya kapsamına göre, basit tıbbi müdahale ile giderilebilecek şekilde yaralanan müşteki ...’ın, 03/06/2016 tarihli oturumda sanıklar hakkındaki şikayetinden vazgeçmesi sebebiyle, sanıkların basit yaralama eylemlerinden dolayı düşme kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, yazılı şekilde mahkumiyetlerine karar verilmesinde, isabet görülmediğinden bahisle, 5271 sayılı CMK"nin 309. maddesi gereğince anılan kararın bozulması lüzumunun ihbar olunduğu anlaşıldı.
Gereği görüşülüp düşünüldü:
Adalet Bakanlığı"nın kanun yararına bozma isteyen yazısına dayanan tebliğnamede ileri sürülen düşünce yerinde görüldüğünden; İstanbul 37. Asliye Ceza Mahkemesinin 22/02/2017 tarihli ve 2016/483 esas, 2017/93 sayılı kararının 5271 sayılı CMK"nin 309/4.maddesinin (d) bendi gereğince kanun yararına BOZULMASINA, sanıklar hakkında açılan kamu davasının 5237 sayılı Türk Ceza Kanununun 73/4. maddesi delaletiyle 5271 sayılı CMK"nin 223/8. maddesi gereğince mağdur ...’ın şikayeti söz konusu olmadığından DÜŞÜRÜLMESİNE; dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE; 25.10.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.