MAHKEMESİ : Giresun 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 14/03/2013
NUMARASI : 2012/333-2013/104

Taraflar arasındaki tazminat davasının bozma kararına uyularak yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik olarak verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
-K A R A R-
Davacı vekili, davalının Özelleştirme Yüksek Kurulu kararı ile müvekkiline devredilen S.... İşletme Müdürlüğü"nde muhtelif tarihlerde taşeron sıfatıyla iş yaptığını, üstlenmiş olduğu işlerde çalıştırdığı işçilerin kıdem ve ihbar tazminatları ile yıllık izin ücreti gibi işçilik haklarını ödemediğini, bu işçilerin müvekkili aleyhine açtıkları dava sonucunda hüküm altına alınan meblağların icra yoluyla müvekkilinden tahsil edildiğini, hizmet alımı ihale şartnamelerinde iş mevzuatından kaynaklanan yükümlülüklerin yükleniciye ait olduğunun düzenlendiğini, bu nedenle müvekkili tarafından ödenen tazminattan davalının sorumlu olduğunu ileri sürerek, 34.562,29 TL"nin ödeme tarihinden itibaren ticari faiziyle birlikte davalıdan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini istemiştir.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile 31.799,81 TL"nin ödemenin yapıldığı tarihlerden itibaren yasal faiziyle tahsiline, fazlaya ilişkin istemin reddine ilişkin kararın, taraf vekillerince temyizi üzerine Yargıtay 11. Hukuk Dairesi"nin 13.03.2012 tarih ve 2010/14462 E., 2012/3755 K. sayılı ilamıyla, davalı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle, alt işverenlerin işçi alacaklarından olan kıdem tazminatından işçinin kendi sözleşme sürelerine isabet eden çalışma süresi ile sınırlı olarak sorumlu oldukları, somut olayda da, davalı, karar gerekçesinde isimleri belirtilen işçilerin son işvereni olmamakla birlikte bu işçilerin bir süre alt işveren olan davalı nezdinde çalıştıklarının sabit olduğu, mahkemece, davalının kendi sözleşme süresine isabet eden çalışma süresi ile sınırlı olarak davacı tarafından anılan işçiler için ödenen kıdem tazminatından sorumlu olduğu kabul edilerek, oluşacak sonuç çerçevesinde karar verilmesi gerekirken, yazılı şekilde hüküm tesisinin doğru olmadığı belirtilerek davacı yararına bozulmuştur. Mahkemece bozma ilamına uyularak yapılan yargılama sonucunda delillerin değerlendirilmesi ve tüm dosya kapsamına göre; bozma ilamında belirtilen işçiler olan M. Ş., K. C. ve S. Ç. için davacı tarafından ödenen ve davalıdan tahsil edilmesi gereken miktarın, bu işçilerin davalı yanında çalıştıkları süre ve ücretle sınırlı olan kısmının 639,60 TL olduğu, sonuç itibariyle davacının davalıdan olan alacağının 32.439,41 TL olduğu gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile 32.439,41 TL"nin ödeme yapıldığı tarihlerden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
4857 sayılı İş Kanunu"nun 120. maddesi ile yürürlükte bulunan 1475 sayılı İş Kanunu"nun 14/3. maddesi "" İşçilerin kıdemleri, hizmet akdinin devam etmiş veya fasılalarla yeniden akdedilmiş olmasına bakılmaksızın aynı işverenin bir veya değişik işyerlerinde çalıştıkları süreler gözönüne alınarak hesaplanır. İşyerlerinin devir veya intikali yahut herhangi bir suretle bir işverenden başka bir işverene geçmesi veya başka bir yere nakli halinde işçinin kıdemi, işyeri veya işyerlerindeki hizmet akitleri sürelerinin toplamı üzerinden hesaplanır. 12/07/1975 tarihinden, itibaren işyerinin devri veya herhangi bir suretle el değiştirmesi halinde işlemiş kıdem tazminatlarından her iki işveren sorumludur. Ancak, işyerini devreden işverenlerin bu sorumlulukları işçiyi çalıştırdıkları sürelerle ve devir esnasındaki işçinin aldığı ücret seviyesiyle sınırlıdır. "" hükmünü içermektedir.
Mahkemece, bozma ilamındaki ilkenin dayanağı olan anılan hüküm uyarınca davalının işçileri çalıştırdığı süre ve devir esnasındaki ücretle sınırlı olarak davacının kıdem tazminatından kaynaklanan rücu alacağını belirleyen bilirkişi raporunun hükme esas alınması doğru olmuştur.
Bu açıklamalara ve dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı doğrultusunda inceleme yapılıp hüküm verilmiş olmasına, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına, bozmanın kapsamı dışında kesinleşmiş olan yönlere ilişkin temyiz itirazları incelenemeyeceğine göre, davalı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere, 09.05.2014 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.