Tefecilik - Yargıtay 9. Ceza Dairesi 2020/5004 Esas 2021/526 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Tefecilik
Hüküm : Mahkumiyet

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
TCK"nın 241. maddesinde tanımlanan tefecilik suçunun oluşabilmesi için kazanç elde etmek amacıyla başkasına ödünç para verilmesinin yeterli oluşu, ayrıca birden fazla kişiye sistemli şekilde faiz karşılığı ödünç para verilmesinin suçun unsuru olarak aranmaması ve aralarında yakın akrabalık bağı veya iş ilişkisi bulunmayan kişiler arasında günün ekonomik koşulları nazara alındığında yüksek sayılabilecek miktarda paranın karşılıksız verilmesinin hayatın olağan akışına uygun olmaması, bu bağlamda, sanığın mağdur ..."ndan faiz almadığını, araç alımı anlaşmasına dayalı olarak para verdiğini savunması ile mağdurun soruşturma aşamasında alınan beyanı doğrultusunda sanıktan faiz karşılığı borç para aldığı yönündeki beyanları karşısında, maddi gerçeğin hiçbir kuşkuya yer vermeyecek şekilde ortaya çıkarılması açısından, mağdur ..."nun dinlenmesi ile sanıktan hangi tarihlerde faiz karşılığı borç para aldığının sorulması, sanığa Beypazarı Cumhuriyet Başsavcılığı Adli Emanet"inin 2014/46 sırasına kayıtlı bulunduğu anlaşılan CD"nin duruşmada dinletilmesi ile ses kayıtlarının kendisine ait olup olmadığının sorulması, sanığın icra müdürlükleri nezdinde alacaklı olduğu takip dosyalarının araştırılıp borçluların tanık olarak beyanlarına başvurulması ile borç kaynağının sorulması, tefecilik yapıp yapmadığına dair kolluk marifetiyle detaylı araştırma yaptırılması ve vergi mükellefi ise ilgili vergi dairesine yazı yazılarak bu konuda vergi inceleme raporu düzenlettirilmesi sonrasında delillerin tüm dosya kapsamıyla birlikte değerlendirilerek hasıl olacak sonuca göre hukuki durumunun takdir ve tayin edilmesi gerektiği gözetilmeden, eksik inceleme ve yetersiz gerekçelerle yazılı şekilde hüküm kurulması,
Kabule göre de;
1- Sanığın eylemini aynı kişiye karşı birden fazla işlediği kabul edildiği halde TCK"nın 43. maddesinin uygulanmaması,
2- Anayasa Mahkemesi"nin 08/10/2015 tarihli ve Esas 2014/140, Karar 2015/85 sayılı kararının 24/11/2015 tarihli ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe girmiş olması nedeniyle TCK"nın 53/1. maddesiyle ilgili olarak yeniden değerlendirme yapılmasında zorunluluk bulunması,
3- Dosya içeriğine göre en faiz karşılığı borç para alındığı tarihin 10/08/2013 tarihi olmasına rağmen suç tarihinin gerekçeli karar başlığında 30/10/2013 olarak gösterilmesi sureti ile
CMK"nın 232/2-c maddesine muhalefet edilmesi,
Kanuna aykırı, o yer Cumhuriyet savcısı ve sanık müdafiinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi de gözetilerek CMUK"nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, 04/02/2021 tarihinde oy birliği ile karar verildi.