Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/412 Esas 2020/374 Karar Sayılı İlamı

4. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/412
Karar No: 2020/374

Yargıtay 4. Hukuk Dairesi 2018/412 Esas 2020/374 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, yayın yoluyla kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istemiş, mahkeme talebi kısmen kabul etmiştir. Bu karar üzerine davacı ve davalılar istinaf başvurusunda bulunmuştur. İstinaf başvurusu sonucunda davacının talebi kısmen kabul edilmiş, davalıların istinaf başvurusu reddedilmiştir. Temyiz edenin sıfatına göre, 41.530,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararları temyiz edilemez. Bu nedenle, davalıların temyiz dilekçesi reddedilmiştir.
HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre, hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 41.530,00 TL'yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir.

4. Hukuk Dairesi 2018/412 E. , 2020/374 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ : Mahkemesi 25. Hukuk Dairesi

Davacı ... vekili Avukat ... tarafından, davalılar ... ve diğerleri aleyhine 13/04/2016 gününde verilen dilekçe ile yayın yolu ile kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; tazminat talebinin kısmen kabulüne dair verilen 25/05/2017 günlü karara karşı davacı ve davalılar tarafından istinaf başvurusu üzerine yapılan incelemede; davacının istinaf başvurusunun kabulü ile ... 3. Asliye Hukuk Mahkemesi"nin 2016/213 esas 2017/307 sayılı kararının kaldırılarak yeniden hüküm tesisi ile talebin kısmen kabulüne, davalılar vekilinin istinaf talebinin reddine dair verilen 16/11/2017 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
HMK 362/1-a ve 362/2. maddeleri gereğince temyiz edenin sıfatına göre, hükmedilen ya da mahkemece kabul edilmeyen bölümünün miktar veya değeri 41.530,00 TL"yi geçmeyen davalara ilişkin bölge adliye mahkeme kararlarının temyizi kabil değildir.
Bu nedenle, davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar vekilinin temyiz dilekçesinin HMK 362/1-a maddesi gereğince REDDİNE, dosyanın ilk derece Mahkemesine, kararın bir örneğinin de Bölge Adliye Mahkemesi Hukuk Dairesine gönderilmesine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 05/02/2020 gününde kesin olarak oy birliğiyle karar verildi.