Sahte fatura düzenlemek - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2017/14813 Esas 2021/308 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Sahte fatura düzenlemek
HÜKÜM : Mahkûmiyet

Dairemizce de benimsenen Yargıtay Ceza Genel Kurulu‘nun 08/11/2018 tarihli 2018/427 Esas ve 2018/517 Karar sayılı ilamı ile sahte fatura düzenleme/kullanma suçlarında suça konu faturaların, 213 sayılı VUK‘nin 230. maddesine göre yalnızca unsurlarının tespiti amacıyla incelenmesinde zorunluluk bulunmadığı gibi dosya içerisinde 9 adet fatura aslının mevcut olduğunun tespit edilmesi ile sanığın özel belgede sahtecilik suçundan da cezalandırılması talebini içerir İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı‘nın 21/04/2014 tarihli 2014/5984 Soruşturma ve 2014/15023 Esas sayılı iddianamesinin, Mahkemenin 25/04/2014 tarihli ve 2014/249 İddianame Değerlendirme sayılı kararıyla iade edilmesi üzerine, sanık hakkında “özel belgede sahtecilik“ suçundan İzmir Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından 17/09/2014 tarihli ve 2014/39906 Soruşturma sayılı ek kovuşturmaya yer olmadığına dair karar verildiğinin ve hüküm fıkrasında uygulama maddesi olarak 08/02/2008 tarihinde yürürlüğe giren ve suç tarihi itibarıyla yürürlükte bulunan 5728 sayılı Kanun‘un 276. maddesiyle değişik VUK‘nin 359/b. maddesinin gösterilmesinin usul ve yasaya uygun olduğunun anlaşılması karşısında, tebliğnamedeki bu hususlara yönelik bozma isteyen düşüncelere iştirak edilmemiştir.
Gerekçeli karar başlığında “2011” olarak eksik yazılan suç tarihinin, dosya kapsamına göre “03/11/2011” olarak mahallinde düzeltilmesi ile 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin uygulanmasında Anayasa Mahkemesinin 08/10/2015 tarihli 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yargılamanın hukuka uygun olarak yapıldığı, iddia ve savunmada ileri sürülen hususların gerekçeli kararda gösterilip tartışılarak değerlendirildiği, fiilin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, suç vasfının doğru biçimde belirlendiği, cezanın kanuni takdir sınırlarında uygulandığı, incelenen dosyaya göre kurulan hükümde bir isabetsizlik bulunmadığı anlaşılmış, sanığın temyiz nedenleri yerinde görülmediğinden hükmün ONANMASINA, 18/01/2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.