Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/6363 Esas 2020/707 Karar Sayılı İlamı

20. Ceza Dairesi
Esas No: 2017/6363
Karar No: 2020/707
Karar Tarihi: 21.01.2020

Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma - Yargıtay 20. Ceza Dairesi 2017/6363 Esas 2020/707 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme İzmir 4. Çocuk Mahkemesi'nde yapılan yargılamada sanığı uyuşturucu madde bulundurma suçundan dolayı tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması nedeniyle mahkum etti. Yargılamanın kanuna uygun yapıldığı, delillerin toplandığı ve kararda tartışıldığı belirtildi. Sanığın suçu işlediği saptandı ve cezanın doğru belirlendiği vurgulandı. Ancak, savunma tarafından yapılan temyiz başvurusu sonucunda verilen hüküm bozulduğu için sanığın daha önce verilen adli para cezasının 24 eşit taksitte tahsiline karar verilmesi hakkına sahip olduğu gözetilmeden, yapılan yargılama sonucunda adli para cezasının 20 eşit taksitte tahsiline karar verildiği belirtildi. Bu nedenle, hüküm fıkrasının düzeltilerek onaylanmasına karar verildi. Kanun maddeleri olarak, Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu'nun 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve 326. maddesi 4. fıkrası ile Türk Ceza Kanunu'nun 52/4. maddesi, 321. maddesi ve 322. maddesi referans olarak verildi.

20. Ceza Dairesi 2017/6363 E. , 2020/707 K.

"İçtihat Metni"

Mahkeme : İZMİR 4. Çocuk Mahkemesi
Suç : Kullanmak için uyuşturucu madde bulundurma
Hüküm : Tedavi ve denetimli serbestlik tedbirine uyulmaması üzerine mahkûmiyet

Dosya incelendi.
GEREĞİ GÖRÜŞÜLÜP DÜŞÜNÜLDÜ:
Bozmaya uyularak yapılan yargılama neticesinde;
Yargılama sürecindeki işlemlerin kanuna uygun olarak yapıldığı, aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların toplanan tüm delillerle birlikte gerekçeli kararda gösterilip tartışıldığı, vicdanî kanının dosya içindeki belge ve bilgilerle uyumlu olarak kesin verilere dayandırıldığı, eylemin sanık tarafından gerçekleştirildiğinin saptandığı, eyleme uyan suç tipi ile yaptırımların aşağıda belirtilen dışında doğru biçimde belirlendiği anlaşıldığından; yerinde görülmeyen diğer temyiz itirazlarının reddine, ancak;
07/05/2014 tarihli hükmün sanık müdafii tarafından temyiz edilmesi üzerine Dairemizin 26/01/2017 tarihli ilamı ile sanık lehine bozulduğunun anlaşılması karşısında: 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanununun 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan 326. maddesinin 4. fıkrasında; "Hüküm yalnız sanık tarafından veya onun lehine Cumhuriyet savcısı veya 291. maddede gösterilen kimseler tarafından temyiz edilmişse, yeniden verilen hüküm, evvelki hükümle tayin edilmiş olan cezadan daha ağır olamaz" şeklindeki düzenleme gereğince 07/05/2014 tarihli hükümle sanığa verilen adli para cezasının TCK’nın 52/4. maddesi uyarınca 24 eşit taksitte tahsiline karar verilmesinin sanık bakımından kazanılmış hak olduğu gözetilmeden bozma sonrası yapılan yargılama sonucu adli para cezasının 20 eşit taksitte tahsiline karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, CMUK’nın 321. maddesi gereğince hükmün BOZULMASINA; ancak bu aykırılığın yeniden duruşma yapılmaksızın aynı Kanun"un 322. maddesi uyarınca giderilmesi mümkün bulunduğundan;
Hüküm fıkrasının, sanığa verilen adli para cezasının taksitlendirilmesine ilişkin paragrafında yer alan “20 eşit taksitte” ibaresinin çıkarılarak yerine “24 eşit taksitte” ibaresinin yazılması,
Suretiyle, hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 21.01.2020 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.