Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/152 Esas 2020/3974 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/152
Karar No: 2020/3974
Karar Tarihi: 02.12.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/152 Esas 2020/3974 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davacı, müflis şirkete ait malların müvekkili şirkete ait antrepoya bırakıldığını ve davalı müflis şirketten alacağı olduğunu iddia ederek, iflas masasına kaydını talep etmiştir. Ancak mahkeme davacının iddialarını belgeleyemediği için davanın reddine karar vermiştir. Temyiz üzerine Yargıtay, davacının antrepo ücret alacağı yönünden hak ettiği ücretin belirlenmesi için uzman bilirkişi kurulundan açıklamalı rapor alınması gerektiğine ve eksik incelemeye dayalı olarak verilen kararın yanlış olduğuna hükmetmiştir.
İİK m.184,I,c.1 ve İİK m.235.
23. Hukuk Dairesi         2018/152 E.  ,  2020/3974 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

    Taraflar arasındaki kayıt kabul davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın reddine yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
    - K A R A R -
    Davacı vekili, müflis şirkete ait malların müvekkili şirkete ait antrepoya bırakıldığını, 28.05.2008–16.01.2014 tarihleri itibariyle davalı müflis şirketten 271.634,00 TL alacaklı olduklarını, davalı müflis şirket masasına 200.000,00 TL’lik kayıt talebinde bulunduklarını, iflas idaresi tarafından kayıt talebinin reddine karar verildiğini ileri sürerek, 271.634,00 TL alacağın 16.01.2014 tarihinden itibaren işleyecek faiziyle birlikte davalı müflis şirket iflas masasına kayıt kabulüne karar verilmesini talep ve dava etmiştir.
    Davalı müflis iflas idaresi, davaya cevap vermemiştir.
    Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davalı müflis iflas idaresinde davaya konu malzemelerin ekonomik değerlerinin bulunmadığının ve imhasının gerektiğinin tespit edildiği, alacak konusu yapılan malların hiçbir ekonomik değeri olmadığı gibi davacı tarafın iddialarını belgeyle kanıtlayamadığı gerekçesiyle, davanın reddine karar verilmiştir.
    Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
    1- Dava kayıt kabul istemine ilişkindir.
    İflas masasının bu safi (net) mevcudu (masaya giren mal, alacak ve haklar), "alacakların ödenmesine tahsis olunur" (İİK m.184,I,c.1). Buradaki "alacaklar" teriminden maksat, aslında yalnız "iflas alacaklarıdır." İflas alacağı, iflas açıldığı anda müflise karşı hukuken mevcut olan alacaklar yani müflisin iflasın açıldığı andaki borçları olup, iflas masasından istenebilirken (masaya yazdırılabilirken), müflisin iflas açılmasından sonra doğan alacakları, iflas alacağı olmadığından, iflas masasından talep edilemez.
    Bu nedenle, iflas masasından istenen bir alacağın, iflas alacağı mı, yoksa masa alacağı mı olduğunu belirlemenin büyük önemi vardır. Kayıt kabul davaları, iflasından önce müflisten alacaklı olanların, bir diğer ifade ile iflas alacaklılarının alacaklarını iflas masasına kaydettirmek için açtıkları ve dayanağını İİK’nın 235. maddesinden alan davalardır.
    Somut olayda davacının 28.05.2008–16.01.2014 yılları arası antrepo ücret alacağı talep ettiği, davalı müflis şirketin 21.10.2010 tarihinde iflas ettiği anlaşılmaktadır. Hal böyle olunca davacı davalı şirketin iflas tarihine kadar olan antrepo alacağı için kayıt kabul davası, bu tarihten sonra oluşan alacağı için masaya karşı alacak davası açabilecektir. Öte yandan davalı müflis şirkete ait ithal edilen malların davacının işlettiği antrepoda beklediği ve bu nedenle davacının antrepoda kalış süresi kadar antrepo ücret alacağına hak kazanacağı sabittir. Ancak davacının antrepoda kalış süresinin uzamasında kusurunun bulunması halinde davacı kusuru ile uzayan
    süre açısından ücret talep edemeyeceğinin de göz önünde bulundurulması gerekir. Bu durumda mahkemece, antrepo ücret alacağı yönünden davacının bu alacağı hak edip etmediği, hak ettiği ücretinin belirlenmesi için aralarında gümrük uzmanının bulunduğu konusunda uzman bilirkişi kurulundan açıklamalı, gerekçeli ve denetime elverişli bir rapor alınıp sonucuna göre karar verilmesi gerekirken, eksik incelemeye dayalı olarak yazılı şekilde karar verilmesi doğru olmamıştır.
    2-Bozma nedenine göre, davacı vekilinin diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine gerek görülmemiştir.
    SONUÇ:Yukarıda (1) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün, davacı yararına BOZULMASINA, (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcın talep halinde iadesine, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 02.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.




    Bu web sitesi, sisteminin bir üyesidir.