Taksirle Yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2018/1753 Esas 2018/5926 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Karar tarihi : 18/11/2014
Suç : Taksirle Yaralama
Hüküm : Sanıklar hakkında ayrı ayrı; TCK"nın 89/1, 89/2-a-b, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanıkların mahkumiyetine ilişkin hükümler, sanıklar müdafii ve katılan vekili tarafından temyiz edilmekle dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1)Katılan vekilinin temyiz itirazlarının incelenmesinde;
Katılan vekilinin hükmü temyiz etmesinden sonra, Uyap sistemine kaydedilen 28.02.2017 havale tarihli dilekçesi ile davadan feragate yetkisi bulunan katılan vekilinin sanıklar hakkındaki şikayetlerinden vazgeçmiş olması nedeniyle katılma kararının hükümsüz kaldığı, katılan ..."nın katılan sıfatını kaybetmesi nedeniyle vekilinin hükmü temyiz etme hakkı bulunmadığından, hükme yönelik temyiz isteğinin 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca REDDİNE,
2)Sanıklar müdafiinin temyiz itirazlarının incelenmesine gelince;
Bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre, sanıklar müdafiinin sair temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Sanıkların üzerine atılı taksirle yaralama suçunun 5237 sayılı TCK"nın 89/5. maddesi uyarınca takibinin şikayete tabi olduğu, katılan vekilinin hükümden sonra temyiz aşamasında 28.02.2017 tarihli dilekçe ile sanıklar hakkındaki şikayetlerinden vazgeçtiği, sanıklar müdafiinin 27.07.2017 ve 12.03.2018 tarihli dilekçeler ile sanıklar hakkında düşme kararı verilmesi talep edilmiş olmakla, sanıkların katılanın şikayetten vazgeçmesinden haberdar oldukları ve kabullerinin bulunduğu anlaşılmakla, hükümlerin 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yeniden yargılama gerektirmeyen bu hususta aynı Kanun"un 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, sanıklar hakkındaki davaların TCK"nın 73/4. ve CMK"nın 223. maddeleri gereğince ayrı ayrı DÜŞMESİNE; 24/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.