Yağma suçundan sanık ... hakkında yapılan duruşma sonunda mahkumiyete ilişkin Burdur Ağır Ceza Mahkemesinin 15.10.2010 gün 2009/90 Esas ve 2010/156 Karar sayılı kararın Dairemizin 11.03.2015 gün, 2013/812 Esas- 2015/38370 Karar sayılı ilamı ile düzeltilerek onanmasına karar verilmiştir.
Dairemizin anılan kararına karşı, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 26.12.2019 gün KD-2019/122312 sayılı yazılarında;
“Sanık, savunmanı ile birlikte 26/06/2009 tarihinde mahkeme huzurunda savunma yapmış; 26/02/2010, 09/04/2010, 21/05/2010, 25/06/2010, 30/07/2010 günlü duruşmalara katılmamış, hükmün verildiği 15/10/2010 günlü duruşmaya da katılmamış ve sanığın yokluğunda mahkumiyet hükmü verilmiştir.
Sanığın katıldığı 26/06/2009 ve 31/07/2009 tarihli duruşmalarda, vareste tutulmak isteyip istemediği hususunda beyanı alınmamıştır.
Sanığın Yargıtay ilamına yönelik 28/11/2019 tarihli itirazı üzerine yapılan incelemede, sanığın hükmün verildiği 15/10/2010 tarihinde yargılamanın yapıldığı Burdur E Tipi Kapalı Cezaevinde başka bir suçtan hükümlü olduğu belirlenmiştir.
Sanığın duruşmada hazır bulunabilmesi, yükümlülük yönü olmakla birlikte öncelikle kendisi açısından bir hak olup, bu hak adil yargılanma hakkının temel unsurlarından birini oluşturmaktadır. Tarafı olduğumuz ve onaylamakla iç hukuk mevzuatına dahil ettiğimiz Avrupa İnsan Hakları ve Temel Özgürlüklerin Korunması Sözleşmesinin “Adil yargılanma hakkı” başlıklı 6. maddesinin üçüncü fıkrasının (c) bendinde, sanığın en azından kendi kendini savunma hakkı bulunduğu belirtilmekle, mahkeme huzurunda doğrudan savunmasını yapabilmesi için duruşmada hazır bulunma hakkının varlığı zımnen kabul edilmiştir.
Bu kapsamda, duruşmalara katılmaktan vareste tutulmayan sanığın, Burdur Ağır Ceza Mahkemesinin yetki sınırları içerisinde, Burdur E Tipi Kapalı cezaevinde başka suçtan hükümlü iken, karar duruşmasında mahkeme huzurunda hazır bulundurulmayarak gıyabında mahkumiyet hükmü verilmesi, savunma hakkının kısıtlanmasıdır. Nitekim Yargıtay Ceza Genel Kurulunun 03/04/2018 günlü, 2014/9-851 esas, 2018/144 sayılı kararı bu yöndedir.
Bu itibarla, Yüksek Yargıtay 6 CD"nin 11/03/2015 gün ve 2013/812 Esas, 2015/38370 Karar sayılı kararının kaldırılarak, Burdur Ağır Ceza Mahkemesinin 15/10/2010 tarih, 2009/90 esas, 2010/156 karar nolu ilamının bozulması istemiyle anılan karara itiraz edilmiştir.
SONUÇ VE İSTEM: Yukarıda açıklanan nedenler ve tüm dosya kapsamına göre,
1-İtirazımızın KABULÜNE,
2-Yüksek Yargıtay 6 CD"nin 11/03/2015 gün ve 2013/812 Esas, 2015/38370 Karar sayılı kararının KALDIRILMASINA,
3-Burdur Ağır Ceza Mahkemesinin 15/10/2010 tarih, 2009/90 esas, 2010/156 karar nolu kararının BOZULMASINA,
4-İtirazımız yerinde görülmediği takdirde dosyanın incelenmek üzere, Yüksek Yargıtay Ceza Genel Kuruluna gönderilmesine...” şeklinde belirtilerek itiraz kanun yoluna başvurulmuştur.
5271 sayılı CMK"nin 6352 sayılı Yasanın 99. maddesi ile değişik 308.maddesi gereğince yapılan incelemede;

T Ü R K M İ L L E T İ A D I N A

Başka suçtan dolayı Burdur E Tipi Kapalı Cezaevinde hükümlü bulunan sanık ...’ın 26.06.2009 tarihli duruşmada savunmasının alındığı, hükmün açıklandığı duruşmada ise Burdur E Tipi Kapalı Cezaevinde bulunduğu için hazır bulundurulmadan yokluğunda karar verildiği anlaşılmakla,
Yukarıda izah olunduğu üzere;
1- Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın İTİRAZININ KABULÜNE,
2- Dairemizin 11.03.2015 gün, 2013/812 Esas–2015/38370 Karar sayılı düzeltilerek onama ilamının KALDIRILMASINA,
3- Başka suçtan dolayı hükümlü olarak Burdur E Tipi Kapalı Cezaevinde bulunan sanığın, 26.06.2009 tarihinde alınan savunması ile 31.07.2009 tarihli oturum sırasında duruşmadan vareste tutulmak istendiğine dair bir talebinin bulunmadığının anlaşılması karşısında, 5271 sayılı CMK"nin 193 ve 196. maddeleri uyarınca duruşmalara katılımı sağlanmadan yokluğunda yargılamaya devamla yazılı şekilde karar verilmek suretiyle savunma hakkının kısıtlanmasının Yasaya aykırı olduğu anlaşıldığından, sanık ... hakkında diğer yönleri incelenmeyen hükmün bu nedenle BOZULMASINA, 24.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.