Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/1577 Esas 2020/3969 Karar Sayılı İlamı

Abaküs Yazılım
23. Hukuk Dairesi
Esas No: 2018/1577
Karar No: 2020/3969
Karar Tarihi: 02.12.2020

Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/1577 Esas 2020/3969 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Davalı müflis şirketten alacaklı olduğunu iddia eden davacının, iflas masasına kaydı reddedilince açtığı kayıt kabul davası kısmen kabul edilmiştir. Mahkeme, davacının davalı şirketten olan 47.116,54 TL alacağı için faiz işletilmesi gerektiğini belirterek, toplam 67.225,62 TL'nin iflas masasına kaydı ve kabulüne karar vermiştir. Davacının temyiz itirazları reddedilmiştir. Kanun maddeleri olarak, İcra ve İflas Kanunu'nun 77. maddesi ile 6183 sayılı Amme Alacaklarının Tahsili Hakkında Kanunu'nun 50. maddesi gösterilmiştir.
23. Hukuk Dairesi         2018/1577 E.  ,  2020/3969 K.

    "İçtihat Metni"

    MAHKEMESİ :Ticaret Mahkemesi

    Taraflar arasındaki kayıt kabul davasının yapılan yargılaması sonunda ilamda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne yönelik verilen hükmün süresi içinde davacı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü.
    - K A R A R -
    Davacı vekili, müvekkilinin cari hesap ilişkisinden kaynaklı müflis şirketten alacaklı olduğunu, 47.116,54 TL TL asıl alacak ve 39.349,41 TL işlemiş faizi olmak üzere toplam 86.465,95 TL alacağın iflas masasına kaydı için yapılan başvurunun iflas idaresince reddedildiğini ileri sürerek, müvekkilinin alacağının iflas masasına kaydını talep ve dava etmiştir.
    Davalı müflis şirket iflas idaresi, davaya cevap vermemiştir.
    Mahkemece, iddia, savunma, bilirkişi raporu ve tüm dosya kapsamına göre, davacının davalı müflis şirketten faturalardan kaynaklı 47.116,54 TL alacağının bulunduğu, asıl alacağa iflas tarihi olan 26.08.2008 tarihine kadar faiz işletilmesi gerektiği gerekçesiyle, davanın kısmen kabulü ile 67.225,62 TL’nin iflas masasına kayıt ve kabulüne karar verilmiştir.
    Kararı, davacı vekili temyiz etmiştir.
    Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı delillerle gerektirici sebeplere, delillerin takdirinde bir isabetsizlik bulunmamasına göre, davacı vekilinin temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
    SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin tüm temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı onama harcının temyiz edenden alınmasına, kararın tebliğinden itibaren 15 gün içerisinde karar düzeltme yolu açık olmak üzere 02.12.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.