Yargıtay 17. Hukuk Dairesi 2016/1184 Esas 2018/11672 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Taraflar arasındaki tazminat davasının yapılan yargılaması sonunda kararda yazılı nedenlerden dolayı davanın kısmen kabulüne dair verilen hükmün süresi içinde davalı vekilince temyiz edilmesi üzerine dosya incelendi, gereği düşünüldü:
-K A R A R-
Davacı vekili, 28/03/2006 tarihinde davalı ..."in kendisine ait araç ile müvekkilinin idaresindeki motorsikletin şeridine girerek müvekkiline çarptığını, kaza nedeni ile müvekkilin sol bacağının sakat kaldığını, çiftçilik yapan davacının kaza nedeni ile zeytinliği ile ilgilenemediğini, zeytinlerini satamadığını ve zarara uğradığını, ayrıca, yol masrafı yaptığını belirterek fazlaya ilişkin hakkları saklı kalmak kaydı ile 7.200,00 TL maddi tazminat ile 12.000,00 TL manevi tazminatın kaza tarihinden itibaren yasal faizi ile birlikte davalıdan tahsiline karar verilmesini talep etmiş, yargılama sırasında iş göremezlik tazminatı talebini yükseltmiştir.
Davalı vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davanın kısmen kabulü ile; 65.010,76 TL maddi tazminatın 28/03/2006 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine, 5.000,00 TL manevi tazminatın 28/03/2006 tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte davalıdan alınarak davacıya verilmesine karar verilmiş; hüküm, davalı vekilince temyiz edilmiştir.
1-Mahkemece toplanıp değerlendirilen delillere, özellikle, ceza yargılaması sırasında alınan ve kesinleşen bilirkişi raporundaki kusur dağılımının oluşa ve dosya içeriğine uygun bulunması sebebiyle mahkemece benimsenmesinde bir usulsüzlük bulunmamasına göre davalı vekilinin aşağıdaki bent dışında kalan ve yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine karar vermek gerekmiştir.
2-Dava, trafik kazası nedeni ile yaralanmadan kaynaklanan maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir.
Destekten yoksun kalma zararının hesabında desteğin gelirinin belirlenmesi tazminatın doğru tespitinde önemli bir yer tutmaktadır. Çalışma hayatının aktif çalışma dönemi ve emeklilik dönemi olan pasif devre olarak ayrılması ve pasif devrede zararın asgari geçim indirimsiz asgari ücret düzeyinde bir zarar olacağının kabulünün gerektiği ise Dairemizin yerleşmiş içtihatlarındandır.
Somut olayda, destek kaza öncesinde emekli olmuş ve kaza tarihi itibarı ile fiilen hayatının pasif dönemi içerisinde bulunmakta olmasına rağmen, hükme esas alınan 18/6/2012 tarihli hesap raporunda, davacının aktif dönem sonu 60 yaş olarak kabul edilerek bu doğrultuda hesaplama yapılmıştır.
Bu durumda mahkemece, davacının kaza tarihi itibarı ile hayatının fiilen pasif evresinde bulunduğu gözetilerek bu doğrultuda, rapor düzenleyen aktüerya uzmanından ek rapor alındıktan sonra, varılacak sonuca göre bir karar verilmesi gerekirken yazılı olduğu şekilde hüküm kurulması doğru değildir.
SONUÇ: Yukarıda (1) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin yerinde görülmeyen sair temyiz itirazlarının reddine; (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle, davalı vekilinin temyiz itirazlarının kabulü ile hükmün BOZULMASINA, peşin alınan harcın istek halinde temyiz eden davalıya geri verilmesine 04/12/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.