Yargıtay 8. Hukuk Dairesi 2015/5777 Esas 2015/23346 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :İcra Hukuk Mahkemesi
DAVA TÜRÜ : İstihkak

Yukarıda tarih ve numarası yazılı Mahkeme kararının müddeti içinde temyizen tetkiki temyiz eden tarafından istenmesi üzerine bu işle ilgili dosya mahallinden Daire"ye gönderilmiş olup, dava dosyası için Tetkik Hakimi tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve dosya içerisindeki tüm belgeler okunup incelendikten sonra işin gereği görüşülüp düşünüldü:


Davacı üçüncü kişi vekili, 02.06.2010 ve 05.07.2010 günlü hacze konu bir kısım menkullerin müvekkili üçüncü kişi Şirkete ait olduğunu belirterek iki ayrı hacze yönelik iki ayrı istihkak davası açmış, Mahkemece birleştirme kararı verilmiştir.
Davalı alacaklı vekili, haczin yapıldığı oteldeki tamirat işinin müvekkili tarafından yapıldığını, içinde kullanılacak eşyaların da alacaklı tarafından satıldığını, bedeli ödenmediği için icra takibi başlatıldığını, hacizde borçluya ait evrakların ele geçtiğini, kiraya veren şirketle kiracı şirketlerin tamamı arasında organik bağ bulunduğunu, İİK’nun 97/a maddesindeki mülkiyet karinesinin borçlu, dolayısıyla alacaklı yararına olduğunu, sunulan delillerin ise istihkak iddiasını kanıtlamaya elverişli kabul edilemeyeceğini, mahcuzların bir kısmının alacaklı tarafından borçluya satılarak teslim edilen eşyalar olduğunu belirterek davanın reddine karar verilmesi gerektiğini savunmuştur.
Davalı borçlu, usulüne uygun davetiye tebliğine rağmen duruşmalara katılmadığı gibi cevap da vermemiştir.
Mahkemece, uyulan bozma ilamı doğrultusunda davanın reddine, alacaklı yararına, ... 2.İcra Müdürlüğü"nün 2010/545 Talimat sayılı dosyasına konu asıl alacağın %40"ı oranında olmak üzere 461.541,976 TL tazminata karar verilmiş hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Dava, üçüncü kişinin İİK’nun 96. vd. maddeleri uyarınca açtığı “istihkak” davası niteliğindedir.
2004 sayılı İİK"nun 97/13. maddesinde: "İstihkak davası üzerine takibin talikine karar verilip de neticede dava reddolunursa alacaklının alacağından bu dava dolayısıyla istifası geciken miktarın yüzde kırkından aşağı olmamak üzere davacıdan tazminat alınmasına hükmolunur...” düzenlemesi yer almaktadır. Ancak 02.07.2012 tarihli ve 6352 sayılı Kanun"un 19. maddesi ile tazminat oranı % 20 olarak değiştirilmiştir. Bu durumda 02.07.2012 tarihinde 6352 sayılı Kanun"un 19. maddesi ile yürürlüğe giren bu değişiklik nedeni ile bu tarihten itibaren tazminat oranının % 20 olarak uygulanması gerekir.
Somut olayda teminatın yatırılmış olması nedeni ile takip durduğundan, İİK"nun değişik 97/13. maddesi gereğince, istihkak iddiası nedeniyle alacaklının tahsilde geciktiği alacak miktarı yahut mahcuz değerinden hangisi az ise bu değer üzerinden % 20 oranında, davalı alacaklı yararına gecikme tazminatına hükmedilmesi gerekirken gerekçesi karar yerinde tartışılmadan ve söz konusu değişiklik de gözönüne alınmadan Yasada yazılı olan % 20 tazminat oranı aşılarak, % 40 oranı ile davalı alacaklı yararına tazminata hükmedilmiş olması doğru görülmemiş, kararın bozulmasına karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle davacı vekilinin temyiz itirazlarının kabulüyle hükmünİİK"nun 366. ve 6100 sayılı HMK"nun Geçici 3. maddesi yollamasıyla 1086 sayılı HUMK"nun 428. maddesi uyarınca BOZULMASINA,taraflarca İİK"nun 366/3 maddesi gereğince Yargıtay Daire ilamının tebliğinden itibaren ilama karşı 10 gün içinde karar düzeltme isteğinde bulunulabileceğine, 25,20 TL peşin harcın istek halinde temyiz edene iadesine, 28.12.2015 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.