Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/7970 Esas 2018/5820 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : Sanık ... hakkında CMK"nın 223/2-c. maddesi gereğince beraat
Sanıklar Ümit ve Muhammer hakkında hakkında TCK"nın 89/1, 62, 52/2. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanık ..."in beraatine, diğer sanıklar Muhammer ve Ümit"in ise mahkumiyetlerine ilişkin hükümler katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
(I)Sanık ... hakkında verilen beraat hükmüne yönelik yapılan temyiz talebinin incelemesinde;
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin sanığın kusurlu olduğuna yönelik yerinde görülmeyen temyiz itirazlarının reddine, ancak;
Beraat eden ve kendisini vekille temsil ettiren sanık lehine karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca vekalet ücretine hükmedilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
Kanuna aykırı olup, hükmün bu nedenle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konularda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, aynı maddenin verdiği yetkiye istinaden hüküm fıkrasına son bent olarak "Beraat eden ve kendisini vekille temsil ettiren sanık ..."a karar tarihinde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi uyarınca belirlenen 1.500 TL vekalet ücretinin hazineden alınarak verilmesine" cümlesinin hükme ilave edilmesi suretiyle, sair yönleri usul ve kanuna uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
(II)Sanıklar Muhammer ve Ümit hakkında verilen mahkumiyet hükümlerine yönelik yapılan temyiz taleplerinin incelenmesine gelince;
Aynı ecza deposunda işçi olarak çalışan sanıkların konuşma ve işitme engelli olan katılanın kıyafetlerine aseton maddesi sıkarak ellerinde çakmakla şaka yaptıkları sırada katılanın kıyafetlerinin alev alması nedeniyle yanarak basit tıbbi müdahale ile giderilemez şekilde yaralandığı olayda, sanıkların ecza deposunda çalışmaları dolayısıyla yanıcı olduğunu bildiklerini maddeyi katılanın üzerine sıkıp ateşle yaklaştıklarında katılanın kıyafetlerinin tutuşabileceğini ve yanabileceğini öngörmeleri rağmen hareketlerine devam ederek meydana gelebilecek neticeyi kabullendiklerinin dolayısıyla suçun olası kastla işlediğinin anlaşılması karşısında sanıklar hakkında yazılı şekilde taksirle yaralamadan hüküm kurulması,
Kanuna aykırı olup, katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi ve halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 22/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.