Taksirle öldürme - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/10590 Esas 2018/5793 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle öldürme
Hüküm : TCK’nın 85/1, 50/1-a-4, 52/2-4.maddeleri
uyarınca mahkumiyet


Taksirle öldürme suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, katılanlar vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sürücü belgesiz sanığın idaresindeki otomobil ile gündüz vakti, meskun mahalde, olay yeri kavşaktan sağa döndüğü sırada, kavşak başında duran yolcu minibüsünden inen yayanın, minibüsün önünden karşıya geçmek için yola çıktığı, minibüsün solundan seyreden sanığın önüne çıkan yayaya çarptığı olayda; ölen yaya ile sanığın eşdeğer kusurlu olduğu yönündeki hükme esas alınan Adli Tıp Kurumu Raporu dosya içeriği ile uyumlu ve verilen ceza ile uzun süreli hapis cezasının paraya çevrilmesinde bir isabetsizlik bulunmadığından tebliğnamedeki (1) nolu görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, incelenen dosya kapsamına göre; katılanlar vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddine, ancak;
1-Sanık hakkında hükmolunan uzun süreli hapis cezasının adli para cezasına çevrilmesi sırasında, adli para cezasına esas alınan tam gün sayısının gösterilmemesi sureti ile TCK"nın 52/3. maddesine aykırı hareket edilmesi,
2- TCK 52/4 madde, fıkra son cümle gereğince: "Kararda, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edileceği ve ödenmeyen adlî para cezasının hapse çevrileceği belirtilir." bununla yetinilmesi gerekir iken; "Sanığın bekar ve aylık 800,00 TL gelirinin olması göz önünde bulundurularak adli para cezasının Türk Ceza Kanununun 52. maddesinin 4. fıkrası gereğince takdiren birer ay ara ile yirmişer eşit taksitte sanıktan tahsil edilmesine, taksitlerden birinin zamanında ödenmemesi halinde geri kalan kısmın tamamının tahsil edilmesine ve ödenmeyen adli para cezasının hapse çevrilmesine " biçiminde karar verilmesi,
Kanuna aykırı olup, katılanlar vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden hükmün bu nedenlerle 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi gereğince halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, ancak yeniden yargılamayı gerektirmeyen bu konuda, aynı Kanunun 322. maddesi gereğince karar verilmesi mümkün bulunduğundan, hükmün 3. ve 4.bendinin hükümden çıkarılarak yerine “sanığın kişilik ve sosyal özellikleri nazara alınarak, sanığa verilen hapis cezasının TCK"nın 50/4. maddesi delaletiyle 50/1-a maddesi gereğince adli para cezasına çevrilmesine, sanığa verilen adli para cezasının TCK"nın 52/3. maddesi gereğince 850 tam gün karşılığı adli para cezası olarak belirlenmesine, TCK"nın 52/2. maddesi gereğince sanığın ekonomik ve şahsi halleri göz önünde bulundurularak bir gün karşılığı adli para cezasının takdiren 20 TL olarak hesabıyla 16.900 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına” ibaresinin eklenmek suretiyle, sair yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 22.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.