MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, mala zarar verme, işyeri dokunulmazlığını ihlal
HÜKÜM : Mahkumiyet, temyiz talebinin reddi sanıklar ... ve ... müdafileri

Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle incelenerek, gereği görüşülüp düşünüldü:
I-Sanık ... hakkında kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Sanığın yokluğunda 26/10/2010 tarihinde verilen karar, sanığa 05.11.2010 tarihinde tebliğ edildiği, temyiz edilmeksizin kesinleştiği, sanık ...’ın CMUK"nun 310/1. maddesindeki bir haftalık temyiz süresi geçtikten sonra 13/07/2012 tarihinde hükmü temyiz ettiği, mahkemece temyizin reddine dair verilen 13.01.2016 tarihli ek karar, sanık tarafından 25.01.2016 tarihinde temyiz edildiğinin anlaşılması karşısında, dosya içeriğine ve gerekçeye göre, sanık ...’ın temyiz istemi yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, usul ve kanuna uygun bulunan 13.01.2016 tarih ve 2010/69 Esas, 2010/672 Karar Ek Karar sayılı temyiz talebinin reddine ilişkin ek kararın tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
II- Sanık ... hakkında hırsızlık suçundan ve sanık ... hakkında hırsızlık ve işyeri dokunulmazlığını ihlal suçlarından kurulan hükümlerin temyiz incelemesinde;
Sanık ... hakkında işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan hüküm kurulmamış ise de, aleyhe temyiz olmadığından bozma nedeni yapılmamış, sanık ... hakkında işyeri dokunulmazlığını ihlal suçundan hüküm kurulurken, eylemin birden fazla kişi ile gerçekleştirilmesi nedeniyle bir kat artırım yapılırken 5237 sayılı TCK"nın 119/1-c maddesinin 116/1-c maddesi olarak gösterilmesi, mahallinde düzeltilmesi mümkün yazım hatası olarak görülmüş, 5237 sayılı TCK"nın 53. maddesinin uygulanması sırasında aynı maddenin birinci, ikinci ve dördüncü fıkralarındaki bazı sözcüklerin iptaline ilişkin Anayasa Mahkemesi"nin 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazete"de yayınlanarak yürürlüğe giren 08.10.2015 gün ve 2014/140 Esas, 2015/85 Karar sayılı iptal kararının anılan kanun maddesinin 1. fıkrasındaki ""hapis cezasına mahkumiyetin kanuni sonucu olarak"" hükmü gereğince infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre sanıklar ... müdafii ve sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri yerinde görülmemiş olduğundan reddiyle, eleştiri dışında, usul ve yasaya uygun bulunan hükümlerin tebliğnameye uygun olarak ONANMASINA,
III- Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükmün temyiz incelemesine gelince;
01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK"nın 7/2 ve 5252 sayılı TCK"nın Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Yasa"nın 9/3. maddeleriyle Yargıtay İçtihadı Birleştirme Kurulu’nun 23.2.1938 günlü, 1937/23 – 1938/9 ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 25.5.1999 günlü 133/142 sayılı kararları ışığında, Sanığın yanında bulunan sanıklarla birlikte gece 23.00 sıralarında katılana ait işyerinin sağlam ve muhkem kapısına zarar vererek gerçekleştirdiği hırsızlık eylemine uyan 765 sayılı TCK’nın 493/1, 522, 102/3 ve 104/2. maddeleriyle 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b,151,116/1, 66/1-e, 67/4; maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak uygulanması sonucunda; zamanaşımı yönünden 5237 sayılı Yasa hükümlerinin sanık yararına bulunduğunun anlaşılmasıyla yapılan incelemede;
Sanığın eylemlerine uyan 5237 sayılı TCK"nın 151/1 maddesindeki mala zarar verme suçunun gerektirdiği cezanın türü ve üst sınırına göre; aynı Yasanın 66/1-e ve 67/4. maddelerinde öngörülen 12 yıllık zamanaşımının suç tarihi olan 12.11.2002 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ... müdafiinin temyiz nedenleri ile bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Yasa"nın 8/1. maddesi yollamasıyla 1412 sayılı CMUK"nun 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davasının zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 13.01.2016 gününde oybirliğiyle karar verildi.