Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/6344 Esas 2021/5939 Karar Sayılı İlamı

11. Hukuk Dairesi
Esas No: 2021/6344
Karar No: 2021/5939
Karar Tarihi: 11.10.2021

Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2021/6344 Esas 2021/5939 Karar Sayılı İlamı

Özet:

1. Sivas 1. Asliye Hukuk Mahkemesi tarafından görülen davada, davalı aleyhine hükmedilen meblağın temyiz sınırının altında kaldığı tespit edilmiştir.
2. Temyiz istemi, miktar yönünden reddedilmiştir.
3. Ödediği peşin temyiz harcı, isteği halinde temyiz eden davalıya iade edilecektir.
4. Kanun maddeleri:
- 5219 sayılı Kanun: Değişiklik yapmak amacıyla çıkarılmış bir kanun.
- HUMK 427. madde: Kesinlik sınırını ifade eden hukuk maddesi.
- 5236 sayılı Kanun: HUMK'ya eklenen bir kanun maddesi.
- Ek-Madde 4: Yeniden değerleme oranını ifade eden HUMK maddesi.
- 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı: Yargıtay tarafından çıkarılan ve temyiz istemlerinin reddedilebileceği durumları belirleyen bir karar.

11. Hukuk Dairesi 2021/6344 E. , 2021/5939 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :ASLİYE HUKUK MAHKEMESİ

Taraflar arasında görülen davada Sivas 1. Asliye Hukuk Mahkemesince (Asliye Ticaret Mahkemesi sıfatıyla) bozmaya uyularak verilen 23/06/2021 tarih ve 2020/69 E. – 2021/403 K. sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalı vekili tarafından istenildiği ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosyadaki kağıtlar okundu gereği konuşulup düşünüldü:
5219 sayılı Kanun ile yapılan değişiklik sonucu karar tarihinde yürürlükte bulunan HUMK 427. maddesinde öngörülen kesinlik sınırı, 5236 sayılı Kanun"un 19. maddesiyle HUMK"ya eklenen Ek-Madde 4"te öngörülen yeniden değerleme oranı da dikkate alındığında 2021 yılı için 4.270,00 TL"dir. Davalı aleyhine hükmedilen meblağın 3.511,43 TL olduğu ve yukarıda yazılı madde hükmüne göre temyiz sınırının altında kaldığı anlaşılmaktadır. Kesin olan kararların temyiz istemleri hakkında mahkemece bir karar verilebileceği gibi, 01.06.1990 gün, 3/4 sayılı İçtihadı Birleştirme Kararı uyarınca Yargıtay tarafından da temyiz isteminin reddine karar verilebileceğinden davalı vekilinin temyiz isteminin miktardan reddine karar vermek gerekmiştir.
SONUÇ: Yukarda açıklanan nedenlerle davalı vekilinin temyiz isteminin miktar yönünden REDDİNE, ödediği peşin temyiz harcının isteği halinde temyiz eden davalıya iadesine, 11/10/2021 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.