MAHKEMESİ :İş Mahkemesi

Taraflar arasında görülen dava sonucunda verilen kararın, temyizen incelenmesi davacı ve davalı ... vekilleri tarafından istenilmekle, temyiz talebinin süresinde olduğu anlaşıldı. Dava dosyası için Tetkik Hakimi ... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten sonra dosya incelendi, gereği konuşulup düşünüldü:

Y A R G I T A Y K A R A R I

Davacı İsteminin Özeti:
Davacı vekili özetle: müvekkilinin 01.01.2010-12.06.2011 tarihleri arasında alt işverenin işçisi olarak üniversitede aşçıbaşı olarak çalıştığını, iş akdine haksız ve bildirimsiz olarak son verildiğini beyanla fazla çalışma, yıllık izin ve hafta tatili çalışma ücreti alacağı talebinde bulnumuştur.
Davalı Savunmasının Özeti:
Davalı üniveriste vekili husumet itirazında bulunmuştur.
Mahkeme Kararının Özeti:
Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir. Kararın Yargıtay 7. Hukuk Dairesinin 2013/22462 esas, 2013/24043 karar sayılı ilamı ile fazla mesai belirlenmesi yönünden bozulmasının ardından İlk Derece Mahkemesince karara uyulması yönünde hüküm kurulmuştur.
Temyiz:
Kararı davacı ve davalı Üniversite vekilleri temyiz etmiştir.
Gerekçe:
Davacı işçinin fazla çalışma yapıp yapmadığı konusunda taraflar arasında uyuşmazlık bulunmaktadır.
Fazla çalışma yaptığını iddia eden işçi bu iddiasını ispatla yükümlüdür. Ücret bordrolarına ilişkin kurallar burada da geçerlidir. İşçinin imzasını taşıyan bordro sahteliği ispat edilinceye kadar kesin delil niteliğindedir. Bir başka anlatımla bordronun sahteliği ileri sürülüp kanıtlanmadıkça, imzalı bordroda görünen fazla çalışma alacağının ödendiği varsayılır.
Fazla çalışmanın ispatı konusunda işyeri kayıtları, özellikle işyerine giriş çıkışı gösteren belgeler, işyeri iç yazışmaları delil niteliğindedir. Ancak, fazla çalışmanın yazılı belgelerle kanıtlanamaması durumunda tarafların, tanık beyanları ile sonuca gidilmesi gerekir. Bunun dışında herkesçe bilinen genel bazı vakıalar da bu noktada göz önüne alınabilir. İşçinin fiilen yaptığı işin niteliği ve yoğunluğuna göre de fazla çalışma olup olmadığı araştırılmalıdır.
İmzalı ücret bordrolarında fazla çalışma ücreti ödendiği anlaşılıyorsa, işçi tarafından gerçekte daha fazla çalışma yapıldığının ileri sürülmesi mümkün değildir. Ancak, işçinin fazla çalışma alacağının daha fazla olduğu yönündeki ihtirazi kaydının bulunması halinde, bordroda görünenden daha fazla çalışmanın ispatı her türlü delille yapılabilir. Bordroların imzalı ve ihtirazi kayıtsız olması durumunda, işçinin bordroda belirtilenden daha fazla çalışmayı yazılı belge ile kanıtlaması gerekir. İşçiye bordro imzalatılmadığı halde, fazla çalışma ücreti tahakkuklarını da içeren her ay değişik miktarlarda ücret ödemelerinin banka kanalıyla yapılması durumunda, ihtirazi kayıt ileri sürülmemiş olması, ödenenin üzerinde fazla çalışma yapıldığının yazılı delille ispatlanması gerektiği sonucunu doğurmaktadır.
Somut olayda, bozma öncesi davacının yıl boyunca fazla çalışma yaptığı kabul edilerek haftalık 15 saat üzerinden hesaplama yoluna gidilmiştir. Dairece dosyada imza föyü olan dönemlerin -usuli kazanılmış hak ilkesi de dikkate alınarak- bu günlerdeki saatler üzerinden hesaplanması gerektiği ve üniversitelerin yaz aylarında ve sömestr dönemlerinde normal eğitim dönemine göre öğrenci ve okutmanları açısından en düşük seviyede hizmet verdiği, buna bağlı olarak yapılan işlerin de azaldığı dikkate alınarak yeniden inceleme yapılması yönünden ilk derece mahkemesi kararının bozulması yönünde karar verilmiştir.
Mahkemece bozma sonrası dosya bilirkişiye tevzi edilerek bozma ilamı yönünden rapor düzenlenilmesi istenilmişse de hükme esas alınan raporda imza föylerinde yer alan saat aralıklarını ve ara dönemleri aşarak tüm dönemler için 20 saat üzerinden belirleme yapılması hatalı olmuştur. Mahkemece yapılacak iş; imza föyü olan dönemlerin-usuli kazanılmış hak ilkesi de dikkate alınarak-incelenerek bu günlerdeki saatler üzerinden hesaplama yapılması olup hatalı değerlendirme içeren bilirkişi raporu esas alınarak karar verilmesi de isabetsiz olup kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
Sonuç:
Temyiz olunan kararın, yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, davacı temyiz sebebinin bu aşamada değerlendirilmesine yer olmadığına, peşin alınan temyiz harcının istek halinde ilgiliye iadesine, 06.02.2017 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.