Yargıtay - Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/227 Esas 2020/762 Karar Sayılı İlamı

6. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/227
Karar No: 2020/762
Karar Tarihi: 24.02.2020

Yağma - Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2018/227 Esas 2020/762 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, birden fazla kişi tarafından işlenen yağma suçunda, sanıkların haklarında uygulanan ceza türü ve süresi yanlış belirlenerek alt sınırdan uzaklaşıldığını belirtmiş ve Anayasa Mahkemesi'nin hak yoksunluklarına ilişkin iptal kararının infaz aşamasında gözetilebileceğine değinmiştir. Ancak yargılama giderlerinin eşit olarak sanıklardan tahsil edilmesi yasaya aykırı olmuş ve bu sebeple karar bozulmuştur. Sanıkların sebebiyet verdikleri yargılama giderinin ayrı ayrı tahsil edilmesi kararlaştırılmıştır. Kararda, 5237 sayılı Yasa'nın 149. maddesinin 1. fıkrasının (c) ve (d) bentleri ile uygulama yapıldığı ve aynı Yasa'nın 61. maddesine göre temel ceza belirlenirken alt sınırdan uzaklaşılması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, 5271 sayılı CMK'nın 326/2. maddesine aykırı biçimde yargılama giderinin eşit olarak sanıklardan tahsil edilmesi kararının bozmayı gerektirdiği ifade edilmiştir.

6. Ceza Dairesi 2018/227 E. , 2020/762 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
SUÇ : Yağma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle; başvurunun nitelik, ceza türü, süresi ve suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Yağma suçunun, işyerinde birden fazla kişi tarafından birlikte işlendiğinin anlaşılması karşısında; sanıklar haklarında 5237 sayılı Yasanın 149. maddesinin 1. fıkrasının (c) ve (d) bentleri ile uygulama yapıldığı halde aynı Yasanın 61. maddesi uyarınca temel ceza belirlenirken, alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin düşünülmemesi, karşı temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamış; sanıklar haklarında Anayasa Mahkemesinin, TCK"nin 53. maddesindeki hak yoksunluklarına ilişkin 24/11/2015 günlü Resmi Gazete"de yayımlanan 08/10/2015 tarihli, 2014/140 esas ve 2015/85 karar sayılı iptal kararının infaz aşamasında gözetilebileceği değerlendirilmiştir.
Dosya içeriğine, uyulan bozmaya, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve Hakimler Kurulunun takdirine göre, suçun sanıklar tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığından, diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
Suçu birlikte işleyen sanıkların neden oldukları yargılama giderlerinden ayrı ayrı sorumlu tutulmaları yerine, 5271 sayılı CMK"nin 326/2. maddesine aykırı biçimde ‘Yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak tahsil edilmesi’ biçiminde karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, sanıklar ..., ... ve ... savunmanlarının temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, verilen hükmünün açıklanan nedenle tebliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5271 sayılı CMK’nin 303/1-h maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, hüküm fıkrasından ""Yargılama giderinin sanıklardan eşit olarak tahsiline"" ilişkin bölüm çıkarılarak, ‘Sanıkların her birinin sebebiyet verdikleri yargılama giderinin ayrı ayrı tahsil edilmesine’ cümlesinin eklenmesi suretiyle, eleştiri dışında diğer yönleri usul ve yasaya uygun bulunan hükmün DÜZELTİLEREK ONANMASINA, 24.02.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.