Hırsızlık - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2015/4791 Esas 2015/6642 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
5252 sayılı Türk Ceza Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"un 9/1. maddesine göre, 01/06/2005 tarihinden önce kesinleşmiş hükümlerle ilgili olarak TCK’nın lehe olan hükümlerinin derhal uygulanabileceği hallerde, duruşma yapılmaksızın da karar verilebilir. Aynı Kanun"un 9/3. maddesine göre de, lehe olan hüküm, önceki ve sonraki kanunların ilgili bütün hükümleri olaya uygulanarak ortaya çıkan sonuçların birbirleriyle karşılaştırılması suretiyle belirlenir.
Bu düzenlemelerden ve Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 27/12/2005 tarih, 2005/3-162 esas, 2005/173 karar sayılı kararından da anlaşılacağı üzere kesin hüküm haline gelmiş bir kararda uyarlama yargılaması yapılması, önceki hükümde sabit kabul edilen olaya her iki yasanın tüm hükümleri birbirine karıştırılmaksızın uygulanmak suretiyle ayrı ayrı sonuçlar belirlenmesini ve bunların karşılaştırılmasını gerektirir. Sonraki yasa suçun yasal unsurlarını veya özel hallerini değiştiriyorsa veya cezanın teşdiden tayini nedeni sayılacak olguların tartışılması, alt ve üst sınırlar arasında bir oran belirlenmesi yada artırım veya indirim nedenlerinin değerlendirilmesi gerekiyorsa, cezanın paraya veya tedbire çevrilmesi ya da ertelenmesi hususunda mahkemece takdir hakkının kullanılması ve böylece bireyselleştirme yapılması zorunlu ise, duruşma açılmak suretiyle tüm bunların neden ve gerekçeleri de gösterilerek hüküm kurulması gerekir.
Tüm bu hususlara göre, mahkemenin duruşma açarak delilleri tartışması, eylemi nitelendirdikten sonra lehe kanunun belirlemesi gerekirken, evrak üzerinde yaptığı inceleme sonucunda, yazılı şekilde hüküm kurması yanlış ise de; hükümlü hakkında 5237 sayılı Yasa hükümlerine göre hırsızlık eylemine uyan 142/1-b, 143/1. maddeleri uyarınca verilecek ceza miktarının hükümde 2 yıl 2 ay 12 gün olarak belirlenerek, 765 sayılı Yasa hükümlerine göre kesinleşen önceki hükümle karşılaştırıldığında, hükümlü hakkında kesinleşen 18.12.2000 tarihli hükmün sonuç ceza miktarı bakımından açıkça hükümlü lehine olduğunun, cezanın paraya veya tedbire çevrilmesinin sonuç ceza miktarı bakımından olanaklı olmadığının, mahkemece hükümlü hakkında takdir hakkının kullanılması ve böylece bireyselleştirme yapılmasını zorunlu kılan hallerin bulunmadığının, ayrıca yakınanın suçtan doğan zararının sanıkça karşılanmaması ve hükümlünün suç tarihi itibari ile 5271 sayılı CMK"nın 231/6-a maddesine göre hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına engel teşkil eden hükümlülüğünün bulunması karşısında hükümlü hakkında 5271 sayılı CMK"nın 231. maddesinin uygulanma koşullarının bulunmadığının anlaşılması karşısında duruşma açılmadan yazılı şekilde hüküm kurulmuş olması bozmasebebi yapılmamıştır.
Yapılan duruşmaya, toplanan delillere, gerekçeye, hakimin kanaat ve takdirine göre temyiz itirazları yerinde olmadığından reddiyle hükmün istem gibi ONANMASINA, 31.03.2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.