Yargıtay 11. Hukuk Dairesi 2015/10619 Esas 2016/5183 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : ......FİKRÎ VE SINAÎ HAKLAR HUKUK MAHKEMESİ
TARİHİ : 16/06/2015
NUMARASI : 2015/55-2015/112


Taraflar arasında görülen davada ...........Fikrî ve Sınaî Haklar Hukuk Mahkemesi’nce bozmaya uyularak verilen 16/06/2015 tarih ve 2015/55-2015/112 sayılı kararın Yargıtayca incelenmesi davalılar vekili tarafından istenmiş ve temyiz dilekçesinin süresi içinde verildiği anlaşılmış olmakla, dosyanın incelenmesinde duruşma için gerekli tebligat giderinin yatırılmamış olması nedeniyle 6100 sayılı Kanun"un geçici 3/2. maddesi delaletiyle uygulanması gereken HUMK"nın 3156 sayılı Kanun ile değişik 438/1. maddesi gereğince duruşma isteğinin reddiyle incelemenin dosya üzerinde yapılmasına karar verildikten sonra dava dosyası için Tetkik Hakimi ...... tarafından düzenlenen rapor dinlendikten ve yine dosya içerisindeki dilekçe, layihalar, duruşma tutanakları ve tüm belgeler okunup, incelendikten sonra işin gereği görüşülüp, düşünüldü:
Davacı vekili; müvekkili ile davalı şirket arasında T.... ve B...."deki iki ayrı işyeri ile ilgili işletme lisans sözleşmesi imzalandığını, davalı şirketin taraflar arasındaki işletme sözleşmesini tek taraflı olarak feshetmesine rağmen, restoranlarını sözleşme şartlarına uygun olarak müvekkiline teslim etmediğini, bu nedenle sözleşmenin 24. maddesi uyarınca günlük 1.000,00 Euro tutarındaki cezai şart bedelini ödemesi gerektiğini, diğer davalıların da bundan sorumlu olduklarını ileri sürerek, 01/06/2009 tarihinden başlayarak muaccel hale gelen yaklaşık 500.000,00 Euro cezai şart alacağının şimdilik 10.000,00 Euro tutarındaki kısmının temerrüt faiziyle birlikte davalılardan tahsilini talep ve dava etmiştir.
Davalılar vekili, davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, bozma ilamına uyularak yapılan yargılamaya göre; davalı şirketin taraflar arasındaki sözleşme gereği cezai şarttan sorumlu olduğuna dair verilen kararın kesinleştiği, diğer davalı gerçek kişilerin de davalı şirketin işletme lisansı sözleşmelerindeki yükümlülüklerini yerine getirmemesinden dolayı garanti eden sıfatıyla sorumlu bulundukları gerekçesiyle davalı şirket yönünden önceki karar kesinleştiğinden yeniden hüküm kurulmasına yer olmadığını, 10.000,00 Euro cezai şartın dava tarihinden işleyecek 1 yıllık dövize uygulanan en yüksek reeskont faizi ile birlikte ödeme günündeki karşılığı olan Türk Lirasının davalılardan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiştir.
Kararı, davalılar vekili temyiz etmiştir.
Dosyadaki yazılara, mahkemece uyulan bozma kararı gereğince hüküm verilmiş olmasına göre, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazları yerinde değildir.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerden dolayı, davalılar vekilinin bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve kanuna uygun bulunan hükmün ONANMASINA, aşağıda yazılı bakiye 1.009,23 TL temyiz ilam harcının temyiz edenden alınmasına, 09/05/2016 tarihinde oybirliğiyle karar verildi