Esas No: 2021/16488
Karar No: 2022/11357
Karar Tarihi: 13.09.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/16488 Esas 2022/11357 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Mahkeme, sanık hakkında nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme suçlarından mahkumiyet hükmü vermiştir. Ancak mala zarar verme suçuna tayin edilen adli para cezası, kanunun 26. maddesi ile eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen cezalardan olduğu için temyize konu olamamaktadır. Bu nedenle, sanığın mala zarar verme suçuna ilişkin temyiz istemi reddedilirken, nitelikli hırsızlık suçu hakkında verilen hükümde ise suçun TCK'nın 142/2-b maddesi kapsamında değerlendirilmediği ve suçun gündüz vakti işlenmesi nedeniyle TCK'nın 143. maddesi uyarınca fazla ceza tayini yapıldığı gerekçesiyle bozulmuştur. Kanun maddeleri ise 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi, 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde, 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi ve TCK'nın 142/2-b ve 143. maddeleridir.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Nitelikli hırsızlık ve mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
I. Sanık ... hakkında mala zarar verme suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
14/04/2011 tarihinde yayınlanarak yürürlüğe giren 6217 sayılı Kanun'un 26. maddesi ile 5320 sayılı Kanuna eklenen ek 2. madde uyarınca doğrudan verilen 3.000. TL'ye kadar olan adli para cezalarından ibaret mahkumiyet hükümleri kesin olup, sanık hakkında mala zarar verme suçundan dolayı tayin edilen 2000 TL adli para cezasına ilişkin hükmün, cezanın türü ve miktarı itibariyle temyizi mümkün bulunmadığından, 5320 sayılı Yasanın 8/1. maddesi aracılığı ile 1412 sayılı CMUK'un 317. maddesi gereğince sanığın temyiz isteminin tebliğnameye uygun olarak REDDİNE,
II. Sanık ... hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesinde;
Dosya ve duruşma tutanakları içeriğine, toplanıp karar yerinde incelenerek tartışılan hukuken geçerli ve elverişli kanıtlara, gerekçeye ve hakimin takdirine göre; suçun sanık tarafından işlendiğini kabulde ve nitelendirmede usul ve yasaya aykırılık bulunmadığı anlaşılmış, diğer temyiz istemleri de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın aracın camını kırıp müştekinin kucağındaki çantayı alıp kaçması şeklindeki eyleminin TCK'nın 142/2-b maddesinde düzenlenen suçu oluşturduğunun gözetilmemesi,
2- Suçun gündüz vakti işlendiğinin anlaşılması karşısında sanık hakkında TCK'nın 143.maddesinin uygulanması suretiyle fazla ceza tayini,
Bozmayı gerektirmiş, sanık ve o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA,
III. Sanık ... hakkında nitelikli hırsızlık suçundan kurulan hükme yönelik temyiz isteminin incelenmesine gelince;
Sanığın aşamalarda suçlamayı kabul etmediği gibi yüklenen suçu işlediğine ilişkin sanık ...'ın atfı cürüm niteliğindeki anlatımları dışında, hükümlülüğüne yeterli, kesin ve inandırıcı hukuka uygun kanıtlar bulunmadığı gözetilmeden beraati yerine yazılı biçimde hükümlülüğüne karar verilmesi,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemi bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenle tebliğnameye uygun olarak BOZULMASINA, 13.09.2022 tarihinde oy birliği ile karar verildi.
