Yargıtay 23. Hukuk Dairesi 2018/855 Esas 2020/3947 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ : Ankara 2. Asliye Ticaret Mahkemesi
- K A R A R -
Davacı vekili, müflisin vergi borcu nedeniyle iflas masasına kayıt için başvurduklarını ancak taleplerinin yargılamayı gerektirdiğinden bahisle reddedildiğini 4.820.147,72 TL ve 1.149.890,73 TL olan iki ayrı kalemden oluşan vergi alacaklarının 6183 sayılı Yasa"nın 52. maddesinde belirtilen esas alacak gibi değerlendirilerek iflas masasına kaydedilmesini dava ve talep etmiş, bilahare 05.11.2012 tarihli dilekçeyle talebinin bir kısmından feragat etmiştir.
Davalı vekili, davacının alacaklarının reddedilmesinde hukuka aykırıklılığının bulunmadığını, davacının aynı alacak için mükerrer alacak kayıt talebinde bulunduğunu, öne sürerek davanın reddine karar verilmesini talep etmişlerdir.
İlk derece mahkemesince, kayıt kabul için başvurulan alacağın vergi alacağı ve cezai şartı için yapılan başvuru olduğu, usulüne uygun düzenlenen bilirkişi raporu uyarınca alacağın tespit edildiği, buna göre; 1.121.766,63-TL toplam alacak için kayıt kabul talebinin kabulü ile 6183 sayılı yasa gereğince alacağın iflas masasının 1. Sırasına yazılmasına karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesi kararına karşı taraf vekillerince istinaf kanun yoluna başvurulması üzerine, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23. Hukuk Dairesi tarafından, tüzel kişiliği haiz Fon tarafından İİK hükümlerinden yararlanılarak düzenlenen ve idari işlem niteliğinde bulunan sıra cetvelinin dava konusu edildiği, gerçek hasmın TMSF olduğu, bu cetvelde davacının alacağı ile ilgili alınan kararın iptalini amaçlayan davacının alacağının bulunup bulunmadığı, alacağı varsa cetvelin davacı alacağı ile ilgili kısmının iptali ile ilgili inceleme yapıp karar vermenin Adli Yargının görevi dahilinde olmadığı, davanın usulden reddi gerektiği öne sürülerek ilk derece mahkemesi kararının kaldırılmasıyla yeniden görülmesi için dosyanın mahkemesine gönderilmesine karar verilmiştir.
İlk derece mahkemesince davanın kabulüne ilişkin karar, Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23.Hukuk Dairesi tarafından kaldırılarak dosya HMK"nın 353/1-a.4 maddesi gereğince davanın yeniden görülmesi için ilk derece mahkemesine gönderilmiştir. Kararın
taraf vekillerince temyizi üzerine dosya dairemize gönderilmişse de bu karar HMK’nın 362/1-c maddesi uyarınca temyizi kabil bir karar değildir. Bu itibarla taraf vekillerinin temyiz isteminin reddi gerekmiştir.
SONUÇ: Ankara Bölge Adliye Mahkemesi 23.Hukuk Dairesinin HMK"nın 353/1-a bendine göre verdiği kararlar HMK m. 353/1-a ve 362",inci maddeleri kapsamında kesin olduğundan temyiz başvurusunun REDDİNE, dosyanın kararı veren ilk derece mahkemesine gönderilmesine, peşin alınan harcın istek halinde, 01.12.2020 tarihinde oy birliği ile kesin olarak karar verildi.