Mahkemesi :İş Mahkemesi

Dava, iş kazası sonucu oluşan meslekte kazanma gücü kaybı oranının tespiti istemine ilişkindir.
Mahkemece, hükümde belirtilen gerekçelerle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Hükmün, davacı ve davalılardan Kurum vekilleri tarafından temyiz edilmesi üzerine, temyiz isteklerinin süresinde olduğu anlaşıldıktan ve Tetkik Hâkimi ... tarafından düzenlenen raporla dosyadaki kâğıtlar okunduktan sonra işin gereği düşünüldü ve aşağıdaki karar tespit edildi.
Sigortalı davalı ...’ün 31.01.2008 tarihinde uğradığı iş kazası sonrasında davalı kurumca alınan 25.01.2010 tarihli karar ile %41 oranında meslekte kazanma gücü kaybı olduğunun davalı Kurum tarafından tespit edilmesi üzerine, bu oranın fahiş olduğundan bahisle, davalı Kurum tarafından belirlenen sürekli iş göremezlik oranının iptali ile gerçek oranın tespiti için iş bu dava açılmış, mahkemece sigortalının meslekte kazanma gücü kaybı oranının % 41.00 olarak tespitine karar verildiği anlaşılmıştır.
Bilindiği üzere, 5510 sayılı Sosyal Sigortalar ve Genel Sağlık Sigortası Kanununun Geçici 1. maddesi uyarınca davanın yasal dayanağı olan 506 sayılı Yasanın 19 ve 25. maddelerine göre, meydana gelen iş kazasından sonra meslekte kazanma gücü kaybın oranının %10’dan fazla olup olmadığının veya ne miktarda olduğunun tespitinde izlenecek yol, 506 sayılı Yasanın 109. (5510 sayılı Yasanın 95.) maddesinde hükme bağlanmıştır. Buna göre kurum sağlık tesislerince düzenlenen raporlara dayanılarak verilen kararlara karşı Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulundan rapor alınmalı, söz konusu kurul raporlarının Kurumu bağlayacağı, ancak, diğer ilgilileri bağlamayacağı dikkate alınarak, itiraz halinde, Adli Tıp Kurumundan alınacak rapora göre karar verilmeli; Yüksek Sağlık Kurulu Raporu ile Adli Tıp Kurumu raporu arasında çelişki bulunması halinde ise, Adli Tıp Genel Kurulundan alınacak raporla, bu çelişki giderilip, varılacak sonuca göre karar verilmelidir.
Davalı Kurumun tespitine itiraz mahiyetinde açılan eldeki davada da, mahkemece yukarıda açıklanan prosedür kapsamında gerekli ve yeterli araştırma yaplmış, 23.05.2014 tarihli Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunca iş kazası
nedeniyle meslekte kazanma gücü kaybı oranının %41 olduğuna karar verilmiş, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulundan alınan 10.06.2015 tarihli raporda ise, kurumca belirlendiği şekilde aynı oranın tespiti yapılarak, çelişki de oluşturmayacak şekilde davalı ...’ın meslekte kazanma gücü kaybı oranının %41 olduğu kesinleşmiştir.
Buna göre davacı şirketin, davalı ...’ın meslekte kazanma gücü kaybının Kurumca belirlenen orandan daha az olduğuna dair iddiası ispatlanamamış olduğu için davanın reddi ile kendisini vekille temsil ettiren davalı kurum lehine vekâlet ücreti tayini gerekirken yazılı şekilde davanın kabul edilmesi suretiyle hüküm kurulması usul ve yasaya aykırı olup, bozma nedenidir.
Ne var ki; bu aykırılığın giderilmesi, yeniden yargılamayı gerektirmediğinden, karar bozulmamalı, 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanununun Geçici 3. maddesi delaletiyle 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438.maddesi uyarınca düzeltilerek onanmalıdır.
SONUÇ: 1-Hükmün gerekçesinin son paragrafının silinmesi ile yerine,
“Yapılan yargılama ile toplanan deliller kapsamında, davacı şirketin iddiasına göre 506 sayılı Yasanın 109’uncu maddesindeki prosedür işletilmek suretiyle, 23.05.2014 tarihli Sosyal Sigorta Yüksek Sağlık Kurulunca iş kazası nedeniyle meslekte kazanma gücü kaybı oranının %41 olduğuna karar verilmiş, Adli Tıp 3. İhtisas Kurulundan alınan 10.06.2015 tarihli rapor alınarak burada da kurumca belirlendiği şekilde aynı oranın tespiti yapılarak, çelişki de oluşturmayacak şekilde davalı ...’ın meslekte kazanma gücü kaybı oranının %41 olduğu kesinleşmiş olmakla, davacı şirketin iddiasınnın ispatlanamaması nedeniyle davanın reddine dair aşağıdaki şekilde karar vermek gerekmiştir.” paragrafının yazılmasına,
2- Hükmün tamamen silinmesi ile yerine;
“1-Davanın reddine,
2-Alınması gereken 27,70 TL harçtan peşin alınan harcın mahsubu ile bakiye 3,40 TL harcın davacıdan alınarak Hazine"ye irat kaydına,
3-Davacı tarafından yapılan 200,00 TL yargılama giderinin kendi üzerinde bırakılmasına, taraflarca yatırılan gider avansının kullanılmayan kısmının talep halinde taraflara iadesine,
4-Davalı Kurum kendini vekille temsil ettirdiğinden karar tarihinde yürürlükte bulunan AAÜT"ye göre 1.500,00 TL maktu vekâlet ücretinin davacıdan alınarak davalı Kuruma verilmesine” yazılmasına ve hükmün bu şekliyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA, aşağıda yazılı temyiz harcının davacıdan alınmasına, 14.03.2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.