MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı vekili tarafından, davalılar aleyhine 16.01.2006 gününde verilen dilekçeler ile yaylaya elatmanın önlenmesi ve kal istenmesi üzerine yapılan duruşma sonunda; davanın kabulüne dair verilen 10.09.2008 günlü hükmün Yargıtayca incelenmesi davalı ... ve ... tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosya ve içerisindeki bütün kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü:

K A R A R

Dava, yaylaya sabit yapı yapmak suretiyle oluşan haksız elatmanın kaldırılması istemine ilişkindir.
Davalılar, yaptıkları yapının basit nitelikte yapı olduğunu, davanın reddini savunmuşlardır.
Mahkemece dava kabul edilmiştir.
Hükmü, davalılardan ... ve ... temyiz etmişlerdir.
4342 sayılı Mera Kanununun 20. maddesi “yaylak ve kışlaklarda, 442 sayılı Köy Kanununda öngörülen inşaatlar ile valiliklerden izin alınmak suretiyle imar mevzuatına göre yapılacak kullanma amacına uygun mandıra, suluk, sundurma ve süreklilik göstermeyen barınak ve ağıllar ile Turizm Bakanlığının talebi üzerine turizme açılması uygun görülen bölgelerde ahşap yapılar dışında ev, ahır ve benzeri inşaatlar yapılamaz” hükmünü içermektedir.
Bilirkişi tarafından düzenlenen 05.06.2007 tarihli raporda davalılardan ...’in yaptığı yapının taş duvardan ve duvarları tamamlanmamış, üstü açık bir yapı olduğu, diğer davalı ...’in ise 1 metre yüksekliğinde taş duvardan üstü açık ve natamam bir yapı yaptığı saptanmıştır. Görülüyor ki bu tür yapılar yayladan yararlanmanın gerektirdiği “süreklilik göstermeyen barınak ve ağıl” niteliğindeki yapılar olup yukarıda bahsi geçen yasa kuralı kapsamında kalır.
Hal böyle olunca davanın reddi yerine istek hüküm altına alındığından karar bozulmalıdır.
SONUÇ: Yukarıda açıklanan nedenlerle temyiz olunan hükmün BOZULMASINA, peşin yatırılan temyiz harcının istek halinde yatıranlara iadesine, 19.01.2010 tarihinde oybirliği ile karar verildi.