Taksirle yaralama - Yargıtay 12. Ceza Dairesi 2016/9892 Esas 2018/5507 Karar Sayılı İlamı

Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 89/1, 89/2-d-e, 62/1, 52/2-4, 53/6.maddeleri
uyarınca mahkumiyet


Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm, sanık ve mahalli Cumhuriyet savcısı, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
İddianamede sevk maddeleri arasında TCK"nın 89/2-b maddesinin gösterilmiş olması ve kovuşturma aşamasında sanığa okunan iddianame içeriğinde, mağdurun basit tıbbi müdahale ile giderilemez şekilde yaralandığının belirtilmesi sebebiyle, her ne kadar mağdurun 89/2-d-e niteliğindeki yaralanması için ek savunma hakkı tanınmamış ise de; bu husus da bozma isteyen tebliğnamedeki (1) nolu görüş ile 10.06.2014 tarihli raporu hükme dayanak olarak alınan bilirkişi Hasan Hüseyin Karaca’nın yemini yaptırılmamış ise de; adı geçen bilirkişinin sunmuş olduğu rapordaki tespitler ile Adli Tıp Kurumu Trafik İhtisas Dairesinin 19.11.2014 tarihli raporunda yer alan bulguların aynı nitelikte olması ve Adli Tıp Kurumu raporunun hükme esas alınması karşısında, bu husus sonuca etkili olmadığından tebliğnamedeki (2) nolu bozma isteyen görüşe iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanığın hükmün açıklanmasının geri bırakılması gerektiğine, katılan vekilinin bilinçli taksir hükümlerinin uygulanması gerektiğine, mahalli Cumhuriyet savcısının ise ek savunma hakkı verilmeden ceza tesisi edildiğine ilişkin temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 15.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.