Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK’nın 22/6. maddesi gereği ceza verilmesine yer
olmadığına


Taksirle yaralama suçundan sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığına ilişkin karar, katılan vekili tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Sanığın olay günü eve alkollü geldiği, eşi ile aralarında tartışma çıktığı, tartışmanın büyüyerek kavgaya dönüştüğü, sanığın eşine "seni öldürürüm" diyerek evi terk etmesini istediği, daha sonra eşini dövdüğü, eşi Sümbül’ün, 11 yaşındaki mağdur ... ve 17 yaşındaki kızı Sibel ile birlikte eşyalarını toplayıp evden ayrılmak istediği sırada, kızı Sibel’in kollukta “....ben kardeşimin elinden tutarak kaçar iken bizi tutmaya çalıştı. Bu esnada kardeşim sendeleyerek merdivenlerden düştü...” şeklindeki ifadesi karşısında; sanığın eyleminin çocuklarının gitmesini engellemek yönünde olduğu, asıl istediği bu netice yanında istemediği yaralanma neticesini öngörmediği ve bu neticeyi göze almadığı anlaşılmakla; tebliğnamedeki (1) nolu sanığın fiilinin TCK’nın 21. maddesinin 2. fıkrasında düzenlenen olası kastla yaralama eylemini oluşturduğu görüşü ile Aile ve Sosyal Politikalar Bakanlığı’nın duruşmadan haberdar edilerek taksirle yaralama davasına katılması gerektiğine ilişkin (2) nolu görüşüne iştirak edilmemiştir.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, katılan vekilinin bir nedene dayanmayan temyiz itirazlarının reddiyle, hükmün isteme aykırı olarak ONANMASINA, 15.05.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.