3. Ceza Dairesi Esas No: 2020/4177 Karar No: 2020/6250 Karar Tarihi: 09.06.2020
Tehdit - hakaret - Yargıtay 3. Ceza Dairesi 2020/4177 Esas 2020/6250 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi tarafından verilen bir kararda, sanığın hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına dair hüküm ile tehdit suçundan beraatine karar verildiği ancak bu hükümlerin temyiz edildiği belirtilmiştir. Yapılan incelemede, hakaret suçuna ilişkin temyiz sebepleri reddedilerek hüküm onanırken, tehdit suçuna ilişkin beraat hükmü bozulmuştur. Sanığın, katılanı tehdit ettiği anlaşılarak tehdit suçunun sübuta erdiği ve cezalandırılması gerektiği belirtilmiştir. Ayrıca, sanık hakkında hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına ve yaralama suçundan 1.000-TL adli para cezasına hükmedildiği belirtilmiştir. Uzlaşma kapsamına giren tehdit suçunun uzlaştırma işlemi için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi gerektiği vurgulanarak, kararda TCK’nin 106/1.cümlesi, 125/1. maddesi ve 86/2. maddesi ile CMK’nin 253/3. maddesi detaylı bir şekilde açıklanmıştır.
3. Ceza Dairesi 2020/4177 E. , 2020/6250 K.
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi SUÇLAR : Tehdit, hakaret HÜKÜMLER : Ceza verilmesine yer olmadığına dair, beraat
Mahalli mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle evrak okunarak; Gereği görüşülüp düşünüldü: Sanık ... hakkında hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına dair kurulan hüküm ile sanık ... hakkında tehdit suçundan kurulan beraat hükmünün taraf vekilleri tarafından temyiz edildiği anlaşılmakla, bu hükümler kapsamıyla sınırlı olarak yapılan incelemede; 1) Sanık ... hakkında hakaret suçundan kurulan ceza verilmesine yer olmadığına dair hükme yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde; Yapılan yargılamaya, toplanan ve karar yerinde açıklanan delillere, mahkemenin kovuşturma sonucunda oluşan inanç ve takdirine, gösterilen gerekçeye ve uygulamaya göre katılan ... vekilinin temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 2) Sanık ... hakkında tehdit suçundan kurulan beraat hükmüne yönelik temyiz sebeplerinin incelenmesinde; a) Katılan beyanı, oluş ve dosya içeriğine göre, ayrıca tanık ..."ün 27.05.2015 tarihli beyanında sanığın katılanı "mezarını hazırla, annenle kardeşini öldüreceğiz" demek sureti ile tehdit ettiğini belirtmesi karşısında; sanığın, katılanı TCK’nin 106/1. maddesi 1. cümlesi kapsamında tehdit ettiğinin anlaşılması karşısında, atılı suçun sübuta erdiği ve sanığın cezalandırılması gerektiği gözetilmeden yazılı şekilde beraatine karar verilmesi, Kabule göre de; b) Sanık hakkında TCK’nin 106/1. maddesi 1. cümlesi gereğince tehdit, 125/1. maddesi gereğince hakaret ve TCK’nin 86/2. maddesi gereğince kasten yaralama suçlarından kamu davaları açıldığı, suç tarihinde tehdit suçunun uzlaşma kapsamında bulunmaması ve 5271 sayılı CMK"nin 253/3. maddesi gereğince hakaret ve kasten yaralama suçunun da tehdit ile birlikte işlenmeleri nedeniyle, her üç suç yönünden de uzlaştırmanın mümkün olmadığı anlaşılmış ise de sanığın üzerine atılı TCK"nin 106/1. maddesi 1. cümlesinde düzenlenen tehdit suçunun 02.12.2016 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. maddesine göre uzlaşma kapsamında kaldığı, ayrıca sanık hakkında hakaret suçundan ceza verilmesine yer olmadığına karar verildiği, yaralama suçundan ise doğrudan hükmedilmiş 1.000-TL kesin nitelikte adli para cezasına hükmedildiği bu nedenle CMK"nin 253/3. maddesinin uygulanma koşullarının bu suçlar açısından ortadan kalktığı ancak, tehdit suçunun uzlaşmaya tabi hale geldiği göz önüne alınarak; sanık ... ile katılan ... arasında 6763 sayılı Kanun ile değişik 5271 sayılı CMK"nin 253. ve 254. maddeleri gereğince uzlaştırma işlemi yapılması için dosyanın uzlaştırma bürosuna gönderilmesi, uzlaştırma girişiminin başarısızlıkla sonuçlanması halinde yargılamaya devamla hüküm kurulması lüzumu, Bozmayı gerektirmiş, katılan ... vekilinin temyiz sebepleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, hükmün bu nedenlerle 6723 sayılı Kanun"un 33. maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun"un 8/1. maddesi ile yürürlükte bulunan 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca isteme uygun olarak BOZULMASINA, 09.06.2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.