Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suçlar : 2863 sayılı Kanuna aykırılık, mühür bozma
Hüküm : 1- 2863 sayılı Kanunun 65/1, TCK’nın 62/1, 52/2, 53/1 maddeleri gereğince mahkumiyet
2- TCK’nın 203, 62/1, 52/2-4. maddeleri gereğince mahkumiyet


2863 sayılı Kanuna aykırılık ve mühür bozma suçlarından sanığın mahkumiyetine ilişkin hükümler sanık ve müdafii tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
1- Mühür bozma suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde;
Anayasa Mahkemesinin 07.10.2009 gün ve 27369 sayılı Resmi Gazetede yayınlanıp, yayımından itibaren bir yıl sonra 07.10.2010 tarihinde yürürlüğe giren, 23.07.2009 gün ve 2006/65 Esas, 2009/114 Karar sayılı iptal hükmünün yürürlüğe girdiği tarihe kadar, 5237 sayılı TCK"nın 50 ve 52. maddeleri ve 765 sayılı TCK hükümleri uyarınca doğrudan hükmedilip, başkaca hak mahrumiyeti içermeyen 2000 TL"ye kadar (2000 TL. Dahil) adli para cezalarına ilişkin mahkumiyet hükümleri 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı Kanunun 305. maddesi gereğince kesin nitelikte olup, 07.10.2010 ila 6217 sayılı Kanunun yürürlüğe girdiği 14.04.2011 tarihine kadar ise mahkumiyet hükümlerinin hiçbir istisna öngörülmeksizin temyizinin mümkün olduğu, 14.04.2011 ve sonrasında ise, doğrudan hükmedilen 3000 TL’ye kadar (3000 TL. Dahil) para cezalarının 5320 sayılı Kanunun Geçici 2. maddesi uyarınca kesin nitelikte olduğu, sanık hakkında mühür bozma suçundan 17.02.2015 tarihinde verilen 3000 TL adli para cezasından ibaret mahkumiyet hükmüne karşı suç vasfına ilişkin herhangi bir temyiz istemi de bulunmadığından sanık ve müdafinin temyiz isteminin 1412 sayılı CMUK"un 317. maddesi uyarınca isteme uygun olarak REDDİNE,
2- 2863 sayılı Kanuna aykırılık suçundan kurulan mahkumiyet hükmüne yönelik temyiz talebinin incelenmesinde ise;
2863 sayılı Kanunun 9. maddesinde, Koruma Yüksek Kurulunun ilke kararları çerçevesinde koruma bölge kurullarınca alınan kararlara aykırı olarak, korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları ve koruma alanları ile sit alanlarında inşai ve fiziki müdahalede bulunulmayacağının düzenlendiği, anılan düzenlemeye aykırı olarak, izin alınmaksızın inşai ve fiziki müdahalede bulunulmasının ise, aynı Kanunun 65. maddesi ile yaptırım altına alındığı, buna karşılık, 3194 sayılı İmar Kanununa 11/05/2018 tarih ve 7143 sayılı Kanunun 16. maddesi ile eklenen geçici 16. maddede, ruhsatsız veya ruhsat ve eklerine aykırı yapıların kayıt altına alınması ve imar barışının sağlanması amacıyla yapı kayıt belgesi verilebileceği hükme bağlanmış olup, 2863 sayılı Kanuna tezahürü bulunmayan bahse konu düzenlemenin, anılan Kanunun 65. maddesinde tanımlanan inşai ve fiziki müdahale suçlarının unsurlarını etkilemeyeceği, zira, yapı kayıt belgesi verilmesinin, ruhsatsız veya ruhsat ve eklerine aykırı yapıların kayıt altına alınmasını sağlamakla birlikte, korunması gerekli taşınmaz kültür ve tabiat varlıkları ve koruma alanları ile sit alanlarında, kültür varlıkları yönünden koruma bölge kurullarından, tabiat varlıkları ve doğal sit alanları yönünden Çevre ve Şehircilik İl Müdürlüklerinden izin alınmaksızın gerçekleştirilen inşai ve fiziki müdahaleleri hukuka uygun hale getirmeyeceği değerlendirilerek yapılan incelemede;
Sanığın III. Derece doğal sit alanı içerisinde bulunan 155 ada 13 parsel nolu taşınmaz üzerindeki izinsiz inşai faaliyetleri nedeniyle daha önce hakkında kamu davalarının açıldığı, bu defa da; 27/02/2014 tarihli yapı tatil zaptı ile, daha önce mühürlenerek durdurulan inşatta mühür fekki yapılarak inşaata devam edildiğinin, yapının 6 katlı olduğunun tespit edildiği, 28/04/2014 tarihli kolluk tarafından düzenlenen olay yeri görgü tespit tutanağı ile de; yapının iç kısmında inşai faaliyetlere halen devam edildiğinin tespit edildiği, bu hali ile sanığın III. Derece doğal sit alanının doğal yapısını bozacak şekilde, kalıcı nitelikte yapı inşa etmek suretiyle üzerine atılı suçu işlediği anlaşılmakla;
27/02/2014 tarihli yapı tatil zaptından sonra, 28/04/2014 tarihli kolluk tarafından düzenlenen olay yeri görgü tespit tutanağı ile; yapının iç kısmında inşai faaliyetlere halen devam edildiğinin tespit edildiği anlaşılmakla; aynı taşınmaz üzerinde, iddianamenin kabulü tarihine kadar gerçekleşen her bir zarar verici müdahalenin, aynı suç işleme kararının icrası kapsamında değerlendirilmesi ve sanık hakkında 5237 sayılı TCK"nın 43/1. maddesinin uygulanması gerektiği gözetilmeksizin eksik ceza tayini aleyhe temyiz bulunmadığından bozma nedeni yapılmamıştır.
T.C. Anayasa Mahkemesinin, TCK"nın 53. maddesine ilişkin olan 2014/140 esas, 2015/85 karar sayılı iptal kararının 24.11.2015 gün ve 29542 sayılı Resmi Gazetede yayımlanmış olması nedeniyle, iptal kararı doğrultusunda TCK"nın 53. maddesindeki hak yoksunluklarının yeniden değerlendirilmesi gerekliliğinin infaz aşamasında gözetilmesi mümkün görülmüştür.
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre, sanık ve müdafinin, kararın usul ve yasaya aykırı olduğuna, sanığın suç işleme kastının olmadığına ilişkin temyiz itirazlarının reddi ile hükmün isteme uygun olarak ONANMASINA, 09/03/2021 tarihinde oybirliği ile karar verildi.