Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/5231 Esas 2016/728 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5231
Karar No: 2016/728
Karar Tarihi: 19.01.2016

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/5231 Esas 2016/728 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan cezalandırılan bir sanık hakkındaki kararın temyizini görüşmüştür. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, 5237 sayılı TCK'nın 154/1. maddesiyle değiştirilen düzenlemeye göre sanığın hukuki durumunun yerel mahkeme tarafından değerlendirilmesi gerektiği nedeniyle temyiz kararının bozulmasına itiraz ederken, başsavcılığın itirazından vazgeçmesi nedeniyle dosya mahkemeye geri gönderilmiştir. Bu sırada, dosyanın sanık lehine yapılacak başvurulardan sanığın rızası alınmadan vazgeçilemeyeceğini belirten CMK'nın 266. maddesi uyarınca bir belge bulunmadığı için, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından itirazdan vazgeçildiği nedeniyle karar verilmeden dosya mahkemeye geri gönderilmesine karşı çıkılmaktadır.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı TCK'nın 154/1. maddesi
- CMK'nın 266. maddesi

8. Ceza Dairesi 2015/5231 E. , 2016/728 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01.12.2015 gün ve 8-2013/144605 sayılı yazısıyla itirazından vazgeçilmiş olması nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (İADESİNE), 19.01.2016 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI DÜŞÜNCE

Sanık hakkında, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı TCK.nun 154/2-1. maddesinden açılan kamu davasında, Mahkemece yapılan yargılama sonucu cezalandırılmaya ilişkin kararın sanık tarafından temyizi üzerine, 8. Ceza Dairesinin onama kararı verdiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK.nun 308. maddesine dayanarak, “6360 sayılı Kanunun hüküm tarihinden sonra yürürlüğe giren 1. maddesi ile getirilen düzenleme karşısında, 5841 sayılı Kanunun 1. maddesiyle değişik 5237 sayılı TCK.nun 154/1. madde ve fıkrası kapsamında sanığın hukuki durumunun yerel mahkemesince değerlendirilmesi” gerekçesiyle Dairenin onama kararı kaldırılarak mahkumiyet hükmünün bozulmasına karar verilmesi gerekçesiyle itiraz edilmiştir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01.12.2015 tarihli yazısı ile itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle dosyanın görüşülmeden mahalline gönderilmek üzere iadesi talep edilmesi üzerine, Dairenin 19.01.2016 tarihli kararıyla da itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline iadesi yönündeki sayın çoğunluğun kararı yerinde değildir. Şöyle ki;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları-genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinde “Ancak, Cumhuriyet Savcısı tarafından sanık lehine yapılan başvurudan onun rızası olmaksızın vazgeçilemez.” hükmünü getirmiştir. Bu hüküm olağanüstü kanun yolu olan CMK.nun 308. maddesi için de geçerli olup, dosya kapsamından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının sanık lehine yaptığı itirazdan sanığın rızasını alarak vazgeçtiğine ilişkin bir bilgi ya da belge bulunmadığı anlaşılmaktadır. CMK.nun 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinin amir hükmü karşısında, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bu eksiklik giderildikten sonra vazgeçme konusunda karar verilmek üzere dosyanın Daireye iadesi yönünde karar verilmesi yerine, usul ve yasaya aykırı olarak itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosyanın iadesine ilişkin sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum.19.01.2016