MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığını bozma
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
7201 sayılı Tebligat Kanunu"nun 10/2. fıkrasının, “Bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, önce bilinen en son adres (bilinen bir adres yoksa ya da bilinen en son adres ile adres kayıt sistemindeki adres aynı ise MERNİS adresi olduğu belirtilmeksizin adres kayıt sistemindeki adres) esas alınarak, Tebligat Kanunu"nun 21/1. maddesine göre normal tebligat çıkarılıp, çıkarılan tebligatın bila tebliğ iade edilmesi halinde, aynı Kanun"un 21/2. maddesi uyarınca adres kayıt sistemindeki adres bilinen en son adres olarak kabul edilerek, merci tarafından, tebligata, Tebligat Kanunu"nun 23/1-8 ve Tebligat Kanunu"nun Uygulanmasına Dair Yönetmeliğin 16/2. maddesi hükümlerine göre, “Tebligat çıkarılan adres muhatabın adres kayıt sistemindeki adresi olduğundan, tebliğ imkansızlığı durumunda, tebligatın, Tebligat Kanunu"nun 21/2. maddesine göre bu adrese yapılması” gerektiğine dair şerh düşülerek tebliğ işlemlerinin tamamlanması gerekirken; dosya kapsamına göre yokluğunda verilen kararın sanığa, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre kovuşturma aşamasında bildirdiği, aynı zamanda MERNİS adresi olan adrese MERNİS şerhi ile çıkarıldığı ve 18/07/2012 tarihinde annesine tebliğ edildiği, ancak doğrudan MERNİS adresine yapılan tebliğ işleminin usulüne uygun olmadığının ve sanığın temyiz dilekçesinde annesinin okur-yazar olmadığını belirttiğinin anlaşılması karşısında; sanığın temyiz ve eski hale getirme isteminin süresinde olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
İş yeri dokunulmazlığını bozma suçundan kurulan hükümde uygulama maddesinin TCK"nın 116/2 yerine TCK"nın 116/1 olarak gösterilmesi, suç adının ise "iş yeri dokunulmazlığını bozma" yerine "konut dokunulmazlığını bozma" olarak yazılması mahallinde düzeltilebilir maddi hata olarak kabul edilmiştir.
Sanığın eylemine uyan 5237 sayılı TCK"nın 142/1-b ve 116/2. maddesinde düzenlenen hırsızlık ve iş yeri dokunulmazlığını bozma suçları için öngörülen cezanın türü ve üst sınırına göre, aynı Kanun"un 66/1-e. ve 67/4. maddelerine göre hesaplanan 8 yıllık zamanaşımı süresinin, kararın verildiği 15/05/2012 tarihinden inceleme tarihine kadar geçmiş bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanığın temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden, 5320 sayılı Kanun"un 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, 1412 sayılı CMUK"nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, sanık hakkında açılan kamu davalarının 5271 sayılı CMK"nın 223/8. maddesi gereğince DÜŞÜRÜLMESİNE, 04.06.2020 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.