Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/5216 Esas 2016/713 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5216
Karar No: 2016/713
Karar Tarihi: 19.01.2016

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/5216 Esas 2016/713 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Ceylanpınar Asliye Ceza Mahkemesi, bir kişinin hakkı olmayan yere tecavüz ettiği gerekçesiyle cezalandırılmasına karar vermiştir. Sanık mahkumiyet kararına itiraz etmiş, ancak 8. Ceza Dairesi bu kararı onamıştır. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK.nun 308. maddesi uyarınca itiraz etmiş ve sanığın hukuki durumunun yerel mahkeme tarafından değerlendirilmesi gerektiğini savunmuştur. Ancak, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı daha sonra itirazdan vazgeçmiştir. Kararda, CMK.nun 266. maddesi ile ilgili bir eksiklik olduğu ve Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın sanık lehine yapılan itirazdan rızasını almadan vazgeçmesinin usul ve yasaya aykırı olduğu belirtilmiştir. Sonuç olarak, kararın mahalline gönderilmesine karar verilmiştir.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı TCK.nun 154/2-1. maddesi (hakkı olmayan yere tecavüz suçu)
- 5841 sayılı Kanunun 1. maddesi ile değişik 5237 sayılı TCK.nun 154/1. madde ve fıkrası (sanığın hukuki durumunun yerel mahkeme tarafından değerlendiril

8. Ceza Dairesi 2015/5216 E. , 2016/713 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : KD - 2013/313346

MAHKEMESİ : Ceylanpınar Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 19/04/2013
NUMARASI : 2012/273 (E) ve 2013/106 (K)
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01.12.2015 gün ve 8-2013/313346 sayılı yazısıyla itirazından vazgeçilmiş olması nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (İADESİNE), 19.01.2016 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI DÜŞÜNCE

Sanık hakkında, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı TCK.nun 154/2-1. maddesinden açılan kamu davasında, Mahkemece yapılan yargılama sonucu cezalandırılmaya ilişkin kararın sanık tarafından temyizi üzerine, 8. Ceza Dairesinin onama kararı verdiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK.nun 308. maddesine dayanarak, “6360 sayılı Kanunun hüküm tarihinden sonra yürürlüğe giren 1. maddesi ile getirilen düzenleme karşısında, 5841 sayılı Kanunun 1. maddesiyle değişik 5237 sayılı TCK.nun 154/1. madde ve fıkrası kapsamında sanığın hukuki durumunun yerel mahkemesince değerlendirilmesi” gerekçesiyle Dairenin onama kararı kaldırılarak mahkumiyet hükmünün bozulmasına karar verilmesi gerekçesiyle itiraz edilmiştir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 01.12.2015 tarihli yazısı ile itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle dosyanın görüşülmeden mahalline gönderilmek üzere iadesi talep edilmesi üzerine, Dairenin 19.01.2016 tarihli kararıyla da itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline iadesi yönündeki sayın çoğunluğun kararı yerinde değildir. Şöyle ki;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları-genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinde “Ancak, Cumhuriyet Savcısı tarafından sanık lehine yapılan başvurudan onun rızası olmaksızın vazgeçilemez.” hükmünü getirmiştir. Bu hüküm olağanüstü kanun yolu olan CMK.nun 308. maddesi için de geçerli olup, dosya kapsamından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının sanık lehine yaptığı itirazdan sanığın rızasını alarak vazgeçtiğine ilişkin bir bilgi ya da belge bulunmadığı anlaşılmaktadır. CMK.nun 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinin amir hükmü karşısında, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bu eksiklik giderildikten sonra vazgeçme konusunda karar verilmek üzere dosyanın Daireye iadesi yönünde karar verilmesi yerine, usul ve yasaya aykırı olarak itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosyanın iadesine ilişkin sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum.19.01.2016