Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/7322 Esas 2016/703 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/7322
Karar No: 2016/703
Karar Tarihi: 19.01.2016

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/7322 Esas 2016/703 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Nazilli 1. Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen bir davada sanığın hakkı olmayan yere tecavüz suçundan cezalandırıldığı ve kararın temyiz sonucunda Yargıtay 8. Ceza Dairesi tarafından onandığı ancak daha sonra Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı tarafından itiraz edildiği belirtiliyor. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın itirazının yerel mahkemenin hukuki durumu değerlendirmesi gerektiği gerekçesiyle kabul edilip kararın bozulmasına karar verilmesi istenmiştir. Ancak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın sanık lehine yapılan başvurudan vazgeçmenin sanığın rızası olmaksızın mümkün olmayacağına ilişkin kanun maddesi uyarınca, itiraz hakkında karar verilmeden dosyanın mahalline iadesi kararı verildiği açıklanmaktadır.
Kanun Maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 154/2-1 maddesi
- 5841 sayılı Kanun'un 1. maddesiyle değişik 5237 sayılı TCK'nun 154/1. madde ve fıkrası
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 266. maddesi'nin 1. fıkrası 2. cümlesi
- CMK'nun 308

8. Ceza Dairesi 2015/7322 E. , 2016/703 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : KD - 2014/6499

MAHKEMESİ : Nazilli 1. Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 14/11/2013
NUMARASI : 2013/420 (E) ve 2013/715 (K)
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı"nın 30.11.2015 gün ve 8-2014/6499 sayılı yazısıyla itirazından vazgeçilmiş olması nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (İADESİNE), 19.01.2016 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI DÜŞÜNCE

Sanık hakkında, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı TCK.nun 154/2-1. maddesinden açılan kamu davasında, Mahkemece yapılan yargılama sonucu cezalandırılmaya ilişkin kararın sanık müdafii tarafından temyizi üzerine, 8. Ceza Dairesinin düzeltilerek onama kararı verdiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK.nun 308. maddesine dayanarak, “6360 sayılı Kanunun hüküm tarihinden sonra yürürlüğe giren 1. maddesi ile getirilen düzenleme karşısında, 5841 sayılı Kanunun 1. maddesiyle değişik 5237 sayılı TCK.nun 154/1. madde ve fıkrası kapsamında sanığın hukuki durumunun yerel mahkemesince değerlendirilmesi” gerekçesiyle Dairenin düzeltilerek onama kararı kaldırılarak mahkumiyet hükmünün bozulmasına karar verilmesi gerekçesiyle itiraz edilmiştir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 30.11.2015 tarihli yazısı ile itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle dosyanın görüşülmeden mahalline gönderilmek üzere iadesi talep edilmesi üzerine, Dairenin 19.01.2016 tarihli kararıyla da itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline iadesi yönündeki sayın çoğunluğun kararı yerinde değildir. Şöyle ki;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları-genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinde “Ancak, Cumhuriyet Savcısı tarafından sanık lehine yapılan başvurudan onun rızası olmaksızın vazgeçilemez.” hükmünü getirmiştir. Bu hüküm olağanüstü kanun yolu olan CMK.nun 308. maddesi için de geçerli olup, dosya kapsamından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının sanık lehine yaptığı itirazdan sanığın rızasını alarak vazgeçtiğine ilişkin bir bilgi ya da belge bulunmadığı anlaşılmaktadır. CMK.nun 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinin amir hükmü karşısında, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bu eksiklik giderildikten sonra vazgeçme konusunda karar verilmek üzere dosyanın Daireye iadesi yönünde karar verilmesi yerine, usul ve yasaya aykırı olarak itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosyanın iadesine ilişkin sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum. 19.01.2016