Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/6328 Esas 2021/257 Karar Sayılı İlamı

11. Ceza Dairesi
Esas No: 2018/6328
Karar No: 2021/257
Karar Tarihi: 14.01.2021

Özel belgede sahtecilik - Yargıtay 11. Ceza Dairesi 2018/6328 Esas 2021/257 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Sanık, özel belgede sahtecilik suçundan mahkum edilmiştir. Ancak sevk irsaliyelerinin vergisel işlemlerde kullanılıp kullanılmadığı araştırılmadan bu karar verilmiştir. Bu nedenle, hüküm bozulmuştur. 5237 sayılı TCK’nin 53. maddesi Anayasa Mahkemesi kararı ile yeniden değerlendirilmesi gerekmektedir. Hüküm, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’un 321. maddesi uyarınca bozulmuştur.
Kanun maddeleri:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 53. Maddesi
- 5320 sayılı Kanun'un 8/1. maddesi
- 1412 sayılı CMUK'un 321. Maddesi

11. Ceza Dairesi 2018/6328 E. , 2021/257 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Özel belgede sahtecilik
HÜKÜM : Mahkumiyet

Gerekçeli karar başlığında ""2012"" şeklinde eksik yazılan suç tarihinin, teselsülün sona erdiği 12.11.2012 olarak mahallinde düzeltilmesi mümkün görülmüştür.
1-Ceyhan Cumhuriyet Başsavcılığının 24.01.2014 tarih ve 2014/268 esas sayılı iddianamesi ile sanık hakkında sahte sevk irsaliyesi düzenlediği iddiasıyla özel belgede sahtecilik suçundan cezalandırılması istemi ile açılan kamu davasında, sanığın düzenlediği iddia edilen suça konu sevk irsaliyelerinin Vergi Mevzuatı kapsamında düzenlenmesi gereken bir belge olması ve vergisel işlemlerde kullanılması halinde eylemin ""Vergi Usul Kanunu"na aykırılık"" suçunu oluşturacağı cihetle, sevk irsaliyelerinin vergisel işlemlerde kullanılıp kullanılmadığı araştırılarak, sanığın eyleminin özel belgede sahtecilik suçunu oluşturup oluşturmayacağının tartışılması, sonucuna göre tüm deliller birlikte değerlendirilip sanığın hukuki durumunun belirlenmesi gerekirken, eksik araştırma ile özel belgede sahtecilik suçundan mahkumiyet kararı verilmesi,
2-Kabule göre de;
5237 sayılı TCK’nin 53. maddesinin, Anayasa Mahkemesinin 08.10.2015 tarihli, 2014/140 Esas ve 2015/85 Karar sayılı iptal kararı ile birlikte yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, katılanın temyiz nedenleri bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK"nin 321. maddesi uyarınca hükmün BOZULMASINA, 14.01.2021 tarihinde oy birliğiyle karar verildi.