Mahkemesi :Asliye Ceza Mahkemesi
Suç : Taksirle yaralama
Hüküm : TCK"nın 89/4, 22/3,62,53. maddeleri gereğince mahkumiyet

Taksirle yaralama suçundan sanığın mahkumiyetine ilişkin hüküm sanık tarafından temyiz edilmekle, dosya incelenerek gereği düşünüldü:
Yapılan yargılamaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, mahkemenin kovuşturma sonuçlarına uygun olarak oluşan kanaat ve takdirine, incelenen dosya kapsamına göre sanığın sair temyiz itirazlarının reddine ancak;
1-Sanığın, sevk ve idaresindeki aracı ile 165 promil alkollü olduğu halde seyir halindeyken, direksiyon hakimiyetini kaybederek katılan idaresindeki otomobil ile çarpışması sonucu bir kişinin kemik kırığı oluşacak, iki kişinin ise basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde yaralanmalarına sebebiyet verdiği olayda; sanığın eyleminden dolayı trafik güvenliğini tehlikeye sokma ve taksirle yaralama suçlarının oluştuğu; ancak TCK"nın “Trafik Güvenliğini Tehlikeye Sokma” başlıklı 179. maddesinin 2. fıkrasında kara, deniz, hava veya demiryolu ulaşım araçlarını kişilerin hayat sağlık veya malvarlığı açısından tehlikeli olabilecek şekilde sevk ve idare eden kişinin eyleminin suç olarak düzenlendiği, maddede belirtilen suç tehlike suçu olup, somut olayda ise katılanların yaralanmış olması sebebiyle zarar suçunun oluştuğu ve bu suçtan sanığın mahkumiyetine karar verildiği dikkate alındığında; trafik güvenliğini tehlikeye sokma suçundan hüküm verilmesine yer olmadığına karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2-İddianamede sevk maddesi olarak gösterilmeyen 5237 sayılı TCK"nın 22/3. maddesinin sanığa ek savunma hakkı verilmeksizin uygulanması suretiyle 5271 sayılı CMK"nın 226/2. maddesine muhalefet edilmesi,
3- 5237 sayılı TCK"nın 53/1. maddesindeki hak yoksunluklarının taksirli suçlarda uygulama olanağı bulunmadığı gözetilmeden anılan madde ile sanıklar hakkında hak yoksunluğuna hükmedilmesi,
Kanuna aykırı olup, sanığın temyiz itirazları bu itibarla yerinde görüldüğünden, hükmün bu sebeplerden dolayı 5320 sayılı Kanunun 8. maddesi uyarınca halen uygulanmakta olan 1412 sayılı CMUK"un 321. maddesi gereğince isteme uygun olarak BOZULMASINA, 10/05/2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.