Esas No: 2021/15685
Karar No: 2022/11725
Karar Tarihi: 15.09.2022
Yargıtay 6. Ceza Dairesi 2021/15685 Esas 2022/11725 Karar Sayılı İlamı
Özet:
Asliye Ceza Mahkemesi'nde görülen ve hükümlüye nitelikli hırsızlık suçundan mahkumiyet kararı verilen bir davada, temyiz istemleri sonucunda karar bozuldu. Hükümlünün inceleme dışı diğer sanıkla birlikte iş yerinin kapılarını kırarak gerçekleştirdiği suçun, 765 sayılı TCK'nın 493/1-son ve 522/1. maddeleri yerine, 5237 sayılı TCK'nın 142/1-b, 143, 116/4, 119/1-c ve 151/1. maddelerine uyan nitelikli hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarını oluşturduğu belirtildi. Ayrıca, hükümlüye uygulanması gereken cezaların ayrı ayrı tespit edilip, yasanın yeniden belirlenmesi gerektiği vurgulandı. Kararda ayrıca, suçun tarihi itibariyle çalınan paranın değeri ve meydana gelen zararın ağırlığının dikkate alınarak hükümlünün cezasının alt sınırdan uzaklaşılması gerektiği, hırsızlık suçu ile birlikte işlenen iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun uzlaşma gerekçesiyle düşme kararı verilemeyeceği, hükümlüye uygulanacak ceza miktarını belirleyen kanun maddelerinin yeniden takdir edilmesi gerektiği konularında eksiklikler tespit edildiği belirtildi. Bilgilendirme amacıyla, belirtilen kanun maddeleri aşağıda detaylı bir şekilde açıklanmaktadır:
- 765 sayılı TCK'nın 493/1-son maddesi: \"Hırsızlık suçu işlenirken sanığın, suç işlemek için mukavemede bulunan veya zorluk çıkaran kişiyi vurarak veya yaralayarak veya suça teşebbüs eden kişiyi öldürmeye teşebbüs ederek veya bu nitelikte yaralama suçu işleyerek
"İçtihat Metni"
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Nitelikli hırsızlık
HÜKÜM : Mahkumiyet
Mahalli mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle dosya incelenerek, gereği düşünüldü:
Diğer temyiz itirazları yerinde görülmemiştir.
Ancak;
I-Oluş ve dosya kapsamından, hükümlünün inceleme dışı diğer sanık ile birlikte olay günü saat 01.00 sıralarında müştekiye ait iş yerinin giriş kapısı ile müdüriyet kapısını kırmak suretiyle hırsızlık suçunu gerçekleştirdiği olayda, 765 sayılı TCK'nın 493/1-son, 522/1. maddelerinde yer alan suçun öğelerinin yukarıda anlatılan eylemin suç tarihi dikkate alınarak 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b,143, 116/4, 119/1-c,151/1. maddelerine uyan nitelikli hırsızlık, iş yeri dokunulmazlığının ihlali ve mala zarar verme suçlarını oluşturduğu gözetilerek; hükümlünün eylemine uyan 765 sayılı TCK'nın 493/1-son maddesi, 522. maddeleriyle; 01.06.2005 tarihinde yürürlüğe giren 5237 sayılı TCK’nın 142/1-b,143,116/4,119/1-c,151/1. maddelerinin ayrı ayrı ve bir bütün olarak olaya uygulanarak, verilmesi gereken cezalar ayrı ayrı tespit edilip, hükümlü yararına olan yasanın yeniden belirlenmesi zorunluluğu;
II-Kabule göre de;
1-Suç tarihi itibariyle çaldığı paranın değeri ve meydana gelen zararın ağırlığı dikkate alınarak hükümlü hakkında kuralan hükümlerde temel ceza belirlenirken 5237 sayılı TCK'nın 61. maddesi uyarınca alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğinin düşünülmemesi,
2-Sanığın eylemine uyan gece vakti birden fazla kişiyle iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun soruşturma ve kovuşturma yapılabilmesi için şikayet koşuluna gerek olmadığı ayrıca 5271 sayılı CMK'nın 253/3. maddesi, ''Uzlaştırma kapsamına giren bir suçun, bu kapsama girmeyen bir başka suçla birlikte işlenmiş olması hâlinde de uzlaşma hükümleri uygulanmaz.'' şeklinde düzenlemesi gereğince uzlaşma kapsamında bulunmayan hırsızlık suçu ile birlikte işlenen iş yeri dokunulmazlığının ihlali suçunun dava açıldığında uzlaşmaya tâbi olmadığı gözetilmeden uzlaşma gerekçesiyle düşme kararı verilmesi,
3-Sanık hakkında 5237 sayılı TCK'nın 62. maddesinin uygulanmama gerekçesinin gösterilmemesi,
4-15.04.2020 gün ve 31100 sayılı Resmi Gazetede yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 7242 sayılı Kanunun 10. maddesi ile 5237 sayılı TCK'nın 53. maddesinde yapılan değişikliğin yeniden takdiri lüzumu,
Bozmayı gerektirmiş, hükümlü ... müdafiisinin ve o yer Cumhuriyet Savcısının temyiz istemleri bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan, hükmün açıklanan nedenlerle teliğnameye aykırı olarak BOZULMASINA, ilk hükümde verilen ceza miktarını geçmeyecek şekilde infaz aşamasında hükümlü yararına uygulamaların kazanılmış hak oluşturmayacağının gözetilmesine, 15.09.2022 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.
