Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/8192 Esas 2016/669 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/8192
Karar No: 2016/669
Karar Tarihi: 19.01.2016

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/8192 Esas 2016/669 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Mahkeme, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan açılan davada verilen cezalandırma kararının Üst Cumhuriyet Savcısı tarafından temyizi üzerine Yargıtay 8. Ceza Dairesi'nin bozma kararı verdiği ve bu karara karşı yapılan itirazda Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı'nın vazgeçtiği belirtiliyor. Ancak dosyadan sanıkların rızasını alarak vazgeçildiğine dair bir bilgi ya da belgenin olmadığı vurgulanarak, yöneltilen itirazın usul ve yasaya uygun şekilde değerlendirilmediği ifade ediliyor.
Kanun maddeleri ise şu şekilde özetlenebilir:
- 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu'nun 154/2-1. maddesi: Hakkı olmayan yere tecavüz suçunu düzenler.
- CMK'nun 308. maddesi: Temyiz hakkına ilişkin düzenlemeleri içeren maddedir.
- 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu'nun 266. maddesi: Temyiz başvurusu yapacak olan Cumhuriyet Savcısı hakkında düzenlemeler içerir.

8. Ceza Dairesi 2015/8192 E. , 2016/669 K.
"İçtihat Metni"

Tebliğname No : KD - 2014/135549

MAHKEMESİ : Tekman Asliye Ceza Mahkemesi
TARİHİ : 13/02/2014
NUMARASI : 2011/266 (E) ve 2014/39 (K)
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07.12.2015 gün ve 8-2014/135549 sayılı yazısıyla itirazından vazgeçilmiş olması nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (İADESİNE), 19.01.2016 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI DÜŞÜNCE : Sanıklar hakkında, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı TCK.nun 154/2-1. maddesinden açılan kamu davasında, Mahkemece yapılan yargılama sonucu cezalandırılmaya ilişkin kararın Üst Cumhuriyet Savcısı tarafından temyizi üzerine, 8. Ceza Dairesinin bozma kararı verdiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK.nun 308. maddesine dayanarak, “6360 sayılı Yasa uyarınca TCK.nun 154/2. maddesi gereğince uygulama yapılması olanağı kalmamış, bu eylemler hakkında koşulların varlığı halinde TCK.nun 184. maddesi veya 3091 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması mümkün olup bu hususların mahallinde değerlendirilmesi” gerekçesiyle Dairenin kararının kaldırılması için itiraz edilmiştir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07.12.2015 tarihli yazısı ile itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle dosyanın görüşülmeden mahalline gönderilmek üzere iadesi talep edilmesi üzerine, Dairenin 19.01.2016 tarihli kararıyla da itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline iadesi yönündeki sayın çoğunluğun kararı yerinde değildir. Şöyle ki;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları-genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinde “Ancak, Cumhuriyet Savcısı tarafından sanık lehine yapılan başvurudan onun rızası olmaksızın vazgeçilemez.” hükmünü getirmiştir. Bu hüküm olağanüstü kanun yolu olan CMK.nun 308. maddesi için de geçerli olup, dosya kapsamından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının sanıklar lehine yaptığı itirazdan sanıkların rızasını alarak vazgeçtiğine ilişkin bir bilgi ya da belge bulunmadığı anlaşılmaktadır. CMK.nun 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinin amir hükmü karşısında, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bu eksiklik giderildikten sonra vazgeçme konusunda karar verilmek üzere dosyanın Daireye iadesi yönünde karar verilmesi yerine, usul ve yasaya aykırı olarak itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosyanın iadesine ilişkin sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum.19.01.2016