Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/5268 Esas 2016/666 Karar Sayılı İlamı

8. Ceza Dairesi
Esas No: 2015/5268
Karar No: 2016/666
Karar Tarihi: 19.01.2016

Hakkı olmayan yere tecavüz - Yargıtay 8. Ceza Dairesi 2015/5268 Esas 2016/666 Karar Sayılı İlamı

Özet:

Asliye Ceza Mahkemesi tarafından hakkı olmayan yere tecavüz suçundan cezalandırılan sanığın temyizi üzerine 8. Ceza Dairesi tarafından onama kararı verildi. Ancak Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, 6360 sayılı Yasa gereği TCK'nun 154/2. maddesi uyarınca bu eylemler hakkında koşulların varlığı halinde TCK'nun 184. maddesi veya 3091 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması mümkün olduğu gerekçesiyle karara itiraz etti. Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı itirazından vazgeçtiğine dair bir bilgi veya belge bulunmadığı için dosyanın mahalline gönderilmesi gerektiğini belirten bir üye dışındaki çoğunluk kararı yerinde bulunmadı. Kanun maddeleri ise şöyle:
- 5237 sayılı TCK'nun 154/2-1. maddesi: \"Bir kimseye, kamu görevlisi olduğuna veya başka bir tasarruf yetkisine sahip olduğuna inandırdığı kişi veya kuruluş tarafından hakkı olmayan bir menfaat elde etmek amacıyla, hukuka aykırı olarak yarar sağlamak veya zarar vermek için tehdit veya şiddet kullanarak veya taksirle görevi kötüye kullanarak hakkı olmayan bir yarar sağlayan veya zarar veren kişi

8. Ceza Dairesi 2015/5268 E. , 2016/666 K.

"İçtihat Metni"

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakkı olmayan yere tecavüz
HÜKÜM : Hükümlülük

Gereği görüşülüp düşünüldü:

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07.12.2015 gün ve 8-2014/105506 sayılı yazısıyla itirazından vazgeçilmiş olması nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına (İADESİNE), 19.01.2016 gününde oyçokluğuyla karar verildi.

KARŞI DÜŞÜNCE

Sanık hakkında, hakkı olmayan yere tecavüz suçundan 5237 sayılı TCK.nun 154/2-1. maddesinden açılan kamu davasında, Mahkemece yapılan yargılama sonucu cezalandırılmaya ilişkin kararın sanık tarafından temyizi üzerine, 8. Ceza Dairesinin onama kararı verdiği, bu karara karşı Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığı, CMK.nun 308. maddesine dayanarak, “6360 sayılı Yasa uyarınca TCK.nun 154/2. maddesi gereğince uygulama yapılması olanağı kalmamış, bu eylemler hakkında koşulların varlığı halinde TCK.nun 184. maddesi veya 3091 sayılı Kanun hükümlerinin uygulanması mümkün olup bu hususların mahallinde değerlendirilmesi” gerekçesiyle Dairenin onama kararı kaldırılarak mahkumiyet hükmünün bozulmasına karar verilmesi gerekçesiyle itiraz edilmiştir.

Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının 07.12.2015 tarihli yazısı ile itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle dosyanın görüşülmeden mahalline gönderilmek üzere iadesi talep edilmesi üzerine, Dairenin 19.01.2016 tarihli kararıyla da itiraz hakkında karar verilmeksizin dosyanın mahalline iadesi yönündeki sayın çoğunluğun kararı yerinde değildir. Şöyle ki;

5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun altıncı kitap birinci kısım kanun yolları genel hükümler başlığı altında yer alan 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinde “Ancak, Cumhuriyet Savcısı tarafından sanık lehine yapılan başvurudan onun rızası olmaksızın vazgeçilemez.” hükmünü getirmiştir. Bu hüküm olağanüstü kanun yolu olan CMK.nun 308. maddesi için de geçerli olup, dosya kapsamından Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığının sanık lehine yaptığı itirazdan sanığın rızasını alarak vazgeçtiğine ilişkin bir bilgi ya da belge bulunmadığı anlaşılmaktadır. CMK.nun 266. maddesinin 1. fıkrası 2. cümlesinin amir hükmü karşısında, Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığınca bu eksiklik giderildikten sonra vazgeçme konusunda karar verilmek üzere dosyanın Daireye iadesi yönünde karar verilmesi yerine, usul ve yasaya aykırı olarak itirazdan vazgeçilmesi nedeniyle itiraz hakkında karar verilmeksizin mahalline gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına dosyanın iadesine ilişkin sayın çoğunluğun kararına katılmıyorum.19.01.2016