Konut dokunulmazlığının ihlali - tehdit - kasten yaralama - hakaret - Yargıtay 2. Ceza Dairesi 2020/6469 Esas 2020/5157 Karar Sayılı İlamı

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Konut dokunulmazlığının ihlali, tehdit, kasten yaralama, hakaret
HÜKÜM : Mahkumiyet

Dosya incelenerek gereği düşünüldü;
1-Sanık hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
14.04.2011 tarihli Resmi Gazete"de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 31.03.2011 tarih ve 6217 sayılı Yasa"nın 26. maddesi ile 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu"nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun"a eklenen geçici 2. maddesi gereğince doğrudan hükmolunan 3.000 TL dahil adli para cezasına ilişkin mahkumiyet hükmünün temyizi mümkün olmadığından, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin temyiz isteklerinin 1412 sayılı CMUK"nın 317. maddesi gereğince REDDİNE,
2-Sanık hakkında tehdit ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından kurulan hükümlere yönelik temyiz istemlerinin incelenmesinde;
Ankara 23. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 06/07/2011 tarih ve 2010/190 E.–2011/776 K. sayılı kararı ile sanık hakkında tehdit ve konut dokunulmazlığının ihlali suçlarından hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına karar verildiği, kararın 30/09/2011 tarihinde kesinleşmesinden sonra denetim süresi içinde 02/05/2012 tarihinde TCK"nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme ve aynı Kanun"un 86/2. maddesinde düzenlenen kasten yaralama suçlarını işlediği, bu suçtan yargılanarak Ankara 8. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 2013/387-583 EK sayılı ilamı ile 5237 sayılı TCK"nın 151/1 ve 86/2. maddelerinde tanımlanan mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarından cezalandırılmasına karar verildiği, kararın 27/11/2013 tarihinde kesinleşmesi üzerine Ankara 23. Asliye Ceza Mahkemesi"nin 06/07/2011 tarih ve 2010/190 E.–2011/776 K. sayılı hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına dair kararının yeniden ele alınması için mahkemesine ihbarda bulunulması nedeniyle önceki hükmün açıklandığı anlaşılmakla; sanığın denetim süresi içerisinde işlediği ve hükmün açıklanmasına neden olan kasıtlı suçların, TCK"nın 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme ve aynı yasanın 86/2 maddesinde düzenlenen yaralama suçu olması, 02/12/2016 tarih ve 29906 sayılı Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı gün yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesi ile, CMK’nın 253/3. maddesinde yer alan “etkin pişmanlık hükümlerine yer verilen suçlar ile” ibaresinin madde metninden çıkarılması dolayısıyla mala zarar verme suçunun da uzlaştırma kapsamına alınmış olması, mala zarar verme suçuyla birlikte işlenen kasten yaralama suçunun da uzlaşmaya tabi hale gelmesi karşısında; yukarıda anılan ihbara konu mala zarar verme ve kasten yaralama suçlarına ilişkin mahkemesince uyarlama yapılarak sonucuna göre açıklanması geri bırakılan kararın açıklanma koşullarının oluşup oluşmadığının değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, sanık müdafiinin ve katılan vekilinin temyiz itirazları bu itibarla yerinde görülmüş olduğundan diğer yönleri incelenmeyen hükümlerin bu sebepten dolayı BOZULMASINA, 04/06/2020 gününde oy birliğiyle karar verildi.